menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
ΟΛΗ Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Αγία Ματρώνα της Θεσσαλονίκης. Γράφει ο Στέλιος Κούκος



Η 27η Μαρτίου αποτελεί μια όμορφη ημέρα για την Θεσσαλονίκη! Αυτό δεν αφορά την σύμπτωση καιρικών συνθηκών, δηλαδή όταν έχει λιακάδα και οι ακτίνες του ήλιου αντανακλώνται στον κυματισμό της θάλασσας στον μυχό της πόλης, αλλά γιατί τέτοια μέρα γιορτάζει μια από τις μεγάλες κυρίες της πόλης. Η Αγία Ματρώνα! Άλλωστε το όνομά της σημαίνει «δέσποινα, οικοδέσποινα και κυρία»*.

Με αυτές, λοιπόν, τις ιδιότητές της μάς καλεί σήμερα να συνεορτάσουμε μαζί της και να γευτούμε την χάρη που εμφορήθηκε από τον κόπο και τον αιματηρό κάματο της, το μαρτύριο που υπέστη και την μεγαλοσύνη της! Αλλά όχι μόνο από απ' αυτό. Επιπροσθέτως για τους κόπους που έκανε για να προτρέψει στην πίστη του Χριστού το άμεσο περιβάλλον της!

Η αγία αποτελεί ένα από τα κοσμήματα της πόλης και της εκκλησίας των πρώτων μαρτυρικών χριστιανικών αιώνων. Όταν, δηλαδή, ήταν επικίνδυνο να είσαι χριστιανός και έπρεπε να είσαι ταυτισμένος με την ιδιότητά αυτή μέχρι θανάτου.


Πρώτη εορτή της Αγία Γαβριηλίας και το πνευματικό της κληροδότημα! (Γράφει ο Στέλιος Κούκος)



Αγία Γαβριηλία (1897-1992).

Ένας λαός που γεννά αγίους είναι ανίκητος! Ανίκητος γιατί ο άγιος είναι ταυτισμένος με την ταπείνωση! Και η ταπείνωση «ου γινώσκει ηττηθήναι υπό τίνος» -για να παραφράσουμε τον αββά Ισαάκ τον Σύρο! Δεν μπορεί, δηλαδή, να ηττηθεί από κανέναν! Άλλωστε η ταπείνωση έχει αδελφάκι της την αγάπη και αυτό υπερδιπλασιάζει την δύναμη και την έντασή της!

Και ορίστε το πρόσωπο της αγάπης και της ταπείνωσης η Αγία Γαβριηλία Παπαγιάννη (1897-1992) να ασκεί την θεοπρεπή της υπέρβαση με τις αρετές αυτές σε διάφορα μήκη και πλάτη της γης. Μια ιδιαίτερα ξεχωριστή περίπτωση! Πάντα έτοιμη για την επόμενη αποστολή της. Να περιμένει να δεχτεί την κλήση του Θεού.

Χωρίς να επιτρέπει στον εαυτό της να αρνηθεί!


Συνέχεια εδώ: https://ologiomofeggari.blogspot.com/2024/03/blog-post_9.html

Τρίτη 26 Μαρτίου 2024

"ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ": Το ΝΕΟ Κέντρο Υποδοχής κρατουμένων και άλλων ευπαθών ομάδων (φωτογραφίες)

Η μεγάλη αίθουσα του Κέντρου Υποδοχής Κρατουμένων κ.α. 
* * * 
Με αγάπη και μεράκι, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου  και οι εθελοντές-συνεργάτες του Σ.Σ.Κ. Βόλου ο "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ", συνεχίζουν τις εργασίες ανακαίνισης του Νέου Κέντρου Υποδοχής της Τοπικής μας Εκκλησίας, που λειτουργεί καθημερινά (10:00 π.μ. - 12:30 μ.μ.) ως παράρτημα του Συλλόγου.  Μετά από 29 χρόνια διακονίας, ο "Ε" απέκτησε μια μόνιμη  στέγη για να υποδέχεται και να διακονεί εκατοντάδες αναγκεμένους  συνανθρώπους μας, οι οποίοι βρίσκουν παρηγοριά στους κόλπους της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και του Συλλόγου. Ήδη, ενώ συνεχίζονται οι εργασίες, λειτουργούν καθημερινά ΟΛΕΣ οι κοινωνικές δομές με τη βοήθεια και τον κόπο δεκάδων εθελοντών-συνεργατών, που υλοποιούν τα προγράμματα που εκπονεί το Δ.Σ. του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ". Για πρώτη φορά  -και προς χάριν των φίλων του "Ε" και των καλών μας συμπολιτών- δημοσιεύουμε λίγες φωτογραφίες από τις διάφορες ανακαινισμένες γωνιές του νέου ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΠΟΔΟΧΗΣ (Θουκυδίδου 10, στο Βόλο, έναντι του ΙΚΑ και του Σιδηροδρομικού Σταθμού Βόλου). Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2421310021



Τα κεντρικά γραφεία του "Ε", όπου γίνεται η υποδοχή των επισκεπτών μας, αλλά 
και οι συσκέψεις των συνεργατών του Συλλόγου.

Όλα λειτουργούν με τη βοήθεια εθελοντών-συνεργατών του  "Ε". Αριστερά
μια εκ των αποθηκών του ΚΕ.Δ.Α.Β. και δεξιά το εργαστήριο ραπτικής. 

Μία άποψη του εργαστηρίου ραπτικής του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ".


Μία δεύτερη μικρή αποθήκη, όπου φυλάσσονται: η γραφική ύλη, τα βιβλία που 
έχει εκδώσει ο "Ε", το αρχείο του συλλόγου και άλλα αναγκαία υλικά.

Μία ακόμη αποθήκη με πολλά και διάφορα είδη που προφέρουμε δωρεάν

Όλα είναι τακτοποιημένα με τάξη, όπως αρμόζει σε εκκλησιαστικές υπηρεσίες.

Το κλιμακοστάσιο που οδηγεί τον επισκέπτη μας στο ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟΔΟΧΗΣ

Η εικόνα του Εσταυρωμένου Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η σκάλα που οδηγεί
στον 1ο όροφο, όπου βρίσκονται: τα Γραφεία του "Ε", το ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΙΟΔΟΧΗΣ, 
οι αποθήκες και το εργαστήριο ραπτικής.


Οι εργασίες συνεχίζονται με τη βοήθεια των συνεργατών μας, τους οποίους
ευχαριστούμε και συγχαίρουμε. 

25η Μαρτίου 1821, Ο Ευαγγελισμός και οι Άνθρωποι του Θεού έφεραν το Πάσχα της ελευθερίας (Γράφει ο Στέλιος Κούκος)

«… με ήλθαν γράμματα από τον Υψηλάντη διά να είμαι έτοιμος, καθώς και όλοι οι εδικοί μας. 25 Μαρτίου ήτον η ημέρα της γενικής επαναστάσεως»                                                                                 Θεόδωρος Κολοκοτρώνης


Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου του 1453 σκοτείνιασε η Ανατολή και ως εκ τούτου και η Δύση μπορούσε, πλέον, να υποστεί τις συνέπειες της εκλείψεως και ελλείψεως του αυθεντικού φωτός. Και ας νόμιζαν πως δεν το είχαν ανάγκη και ας έκαναν ότι μπορούσαν και οι ίδιοι για να το σβήσουν. Και εν μέρει τα κατάφεραν διττώς, αν όχι πολλαπλώς! Μία με την άλωση του 1204 και μία δεύτερη με την μη συνδρομή τους στα γεγονότα της πτώσης του 1453.

Παρ’ όλα αυτά οι Ρωμιοί, Έλληνες ή Βυζαντινοί λόγιοι οι οποίοι κατέφυγαν στην Δυτική Ευρώπη δημιούργησαν ένα νέο θαύμα! Μια Αναγέννηση! Αναγέννηση, βεβαίως, με όρους και χαρακτηριστικά της Δύσεως! Και έκτοτε και του λοιπού προχώρησαν, όπως γνωρίζουμε και όπως οι ίδιοι δέχτηκαν τις «εγκύκλιες» παραδόσεις των λογίων μας.

Όσο για την συνέχιση της πνευματικής διάστασης της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας… εντός έδρας και στην καθ’ ημάς Ανατολή αυτή πήρε άλλη μορφή με δραματικά και κυρίως μαρτυρικά χαρακτηριστικά! Αν κάτι ξεχώριζε πάντα το κρατικό αυτό μόρφωμα ήταν η πνευματικότητα η οποία διακατείχε την όλη δομή. Θετικά ή αρνητικά. Είναι γνωστές οι ποικίλες ταραχές που το ταλάνισαν και, μάλιστα, με αιματηρούς διωγμούς εκ μέρους της αυτοκρατορικής εξουσίας. Ακόμη και κατά μεγάλων και κορυφαίων Πατέρων της Εκκλησίας, όπως ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Να θυμίσουμε και την ιδιαίτερα σκληρή περίοδο της εικονομαχίας.

Και φυσικά δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει και τις προσπάθειες του «κούφου Ιουλιανού», όπως τον αποκαλεί ο Κωνσταντίνος Καβάφης, για την παλινόρθωση της αρχαίας ελληνικής θρησκείας με αντίστοιχους σκληρούς αιματηρούς διωγμούς και από αυτόν. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης τον ξεμπροστιάζει για τα καλά στα ποιήματα τα οποία του… αφιέρωσε!...

Συνέχεια: https://ologiomofeggari.blogspot.com/2024/03/25-1821.html


Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ...

Νοιώθω την ανάγκη να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς εκείνους τους φίλους και τους συνεργάτες μας που μου ευχήθηκαν για την ονομαστική μου εορτή. 
Ευχαριστώ, επίσης,  και για την έμπρακτη αγάπη τους που εκφράστηκε με διαφόρους ευγενικούς τρόπους.
Οι εγκάρδιες και ειλικρινείς ευχές "πιάνουν τόπο". 
Καμία δεν πηγαίνει χαμένη. Όλες ανεβαίνουν στον Ουρανό. 
Η έμπρακτη έκφραση του ενδιαφέροντος και της ανιδιοτελούς αγάπης, είναι ένας τρόπος ηθικής και ψυχολογικής ενίσχυσης για κείνον που δέχεται την αγάπη. Να είστε όλοι σας ευλογημένοι. Εύχομαι και προσεύχομαι. 
Με αγάπη και εκτίμηση
π. Θεόδωρος

-Πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει τον Χριστό, παππού; (Για τους μικρούς μας φιλους)









Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, 
ο Πλάστης και Δημιουργός μας



-Πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει τον Χριστό, παππού;
-Μπορεί παιδί μου να τον γνωρίσει μέσα από την Εκκλησία και τα Μυστήριά της! Τη
Θεία Κοινωνία! Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο, τους Αποστόλους, μελετώντας τη ζωή, τη
διδασκαλία και τα θαύματα Του, τα Πάθη Του, την τριήμερο ταφή, την Ανάσταση και την
Ανάληψή Του στους ουρανούς.
-Κι όταν γνωρίσει πόσο πράος και ταπεινός είναι παππού! Και πόση αγάπη έχει για
όλους!
-Ο Χριστός όταν κάνεις το πρώτο βήμα για να Τον πλησιάσεις και να Τον γνωρίσεις
έρχεται ο ίδιος και σε παίρνει στην αγκαλιά Του! Σου ανοίγει τα μάτια της ψυχής και του
σώματος και βλέπεις την αλήθεια!
-Σου αποκαλύπτεται παππού και σου αποκαλύπτει όλες τις αλήθειες! Αρκεί, να Τον
αναζητήσεις με την καρδιά σου! Η ψυχή σου να λαχταράει να Τον συναντήσει! Κι όταν
Τον γνωρίσεις, δεν θέλεις να φύγεις από κοντά Του!
-Ναι, καλό μου παιδί, γιατί ο Χριστός μας είναι το φως το αληθινό, είναι η ζωή και η
αγάπη, είναι ο θησαυρός μας! Μένει για πάντα κοντά μας, μας δείχνει τον δρόμο τον
καλό για να ακολουθήσουμε, κάνει ελαφρύ το βαρύ φορτίο μας και είναι η πηγή της
ελπίδας και της χαράς μας.
-Παππού ένας συμμαθητής μου, με ρώτησε αν είναι ωραία στο κατηχητικό κι εγώ του
απάντησα «Έρχου και ίδε»!
-Μπράβο, παιδί μου! Είναι καλό να οδηγούμε ανθρώπους κοντά στον Χριστό για να
τον γνωρίσουν!
Έτσι γίνεται πάντα! Ένας πνευματικός, ένας φίλος, ένας γνωστός, κάποιος γείτονας
είναι η αιτία που πολλοί άνθρωποι γνώρισαν τον Χριστό, τον πίστεψαν και τον
ακολούθησαν!
Μπορεί να είναι το κατηχητικό, μια ομιλία, ο βίος ενός Αγίου που θα διαβάσουν, ένας
άνθρωπος που θα πει έναν πνευματικό λόγο, ο,τιδήποτε μπορεί να είναι αυτό που θα
ανάψει την φλόγα της αναζήτησης και της αγάπης για τον Κύριο!
-Παππού, ο Κύριος γνωρίζει την επιθυμία της καρδιάς μας και την κατάλληλη ώρα
απλώνει το χέρι του και μας βοηθάει! Και τότε μας πλημμυρίζει το φως της θείας αγάπης
του!!!
-Σωστά καλό μου παιδί, ο Κύριος θα είναι κοντά μας όλες τις ημέρες της ζωής μας!!!

                                                                                         Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα

Σάββατο 23 Μαρτίου 2024

Μήνυμα του Σεβασμ. Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού κ. κ. Ιγνατίου για την Κυριακή της Ορθοδοξίας 2024

«Ημέρα χαρμόσυνος και ευφροσύνης ανάπλεως πεφανέρωται σήμερον» (από τους αίνους της Κυριακής της Ορθοδοξίας).

  

Παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,

 

Ημέρα χαράς και θριάμβου ξημέρωσε σήμερα! Χαράς και θριάμβου όχι ενός δόγματος εις βάρος κάποιου άλλου, ούτε μιάς ιδεολογίας εις βάρος κάποιας άλλης. Χαράς και θριάμβου για την Αλήθεια, που δεν είναι ιδέα και λόγια αλλά πρόσωπο, το πρόσωπο του Λυτρωτή. Σήμερα τιμάται ο άνθρωπος στην ολότητά του, ως ψυχή και σώμα, ως άυλος και υλικός, ως αόρατος και ορατός. Σήμερα αποκαθίσταται ο άνθρωπος, που η εποχή μας βάναυσα τον υποβίβασε σε απρόσωπη οντότητα, σε μία ύπαρξη χωρίς όνομα, χωρίς αξία και χωρίς σημασία.

Σήμερα αποκαλύπτεται η Ορθοδοξία ως η κατ’ εξοχήν ανθρωπιστική διδασκαλία. Κανείς ποτέ δεν υπερασπίστηκε τόσο σθεναρά τον άνθρωπο ως πρόσωπο που έχει ενότητα σώματος και ψυχής. Κανείς δεν τίμησε το ανθρώπινο σώμα και την ύλη όσο τα τιμάει διαχρονικά η ορθόδοξη πίστη, χωρίς ταυτόχρονα να ξεχνάει και την αξία της άυλης και αθάνατης ψυχής. Οι εικονομάχοι, απαγορεύοντας την απεικόνιση του Χριστού, αποδομούσαν το σχέδιο της Θείας Οικονομίας: «την εν σαρκί φανέρωσιν του Υιού και Λόγου του Θεού». Επεχείρησαν να επιβάλουν μία πνευματική ζωή που απεχθάνεται το σώμα και θεωρεί την ύλη ξένη προς το πνεύμα. Την κατέστησαν ανάξια να δεχθεί την αγάπη του Θεού και ανίκανη να μετέχει στην ανακαίνιση και στην αθανασία του ανθρώπου.

Την αναστήλωση των εικόνων την υποστήριξαν κορυφαία πνευματικά αναστήματα εκείνης της εποχής. Ο θεολογικός στοχασμός τους ερμήνευσε ορθόδοξα το σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Αυτοί οι Πατέρες μας διδάσκουν ότι ο Λόγος του Θεού ήλθε στην κτιστή πραγματικότητα για να σώσει τον άνθρωπο και τον κόσμο, να ενώσει το κτιστό με το Άκτιστο, τον ουρανό με τη γη, το πνευματικό με το υλικό, να υπερβεί κάθε μορφής διαίρεση και διχασμό ανάμεσα στην ύλη και στο πνεύμα, στο σώμα και στην ψυχή, στην ιστορικότητα και στην αιωνιότητα. Με την ενανθρώπησή Του ο Υιός και Λόγος του Θεού ανέλαβε πλήρως την ανθρώπινη φύση και ιστορία. Έγινε ο ίδιος ιστορία, προκειμένου εμείς να γίνουμε θεοί κατά χάριν. Αναμόρφωσε το αρχαίο κάλλος και ξανάπλασε τον άνθρωπο. Η ανθρώπινη ύπαρξη, ως ζωντανή εικόνα του Θεού, ξαναβρήκε το μεγαλείο που είχε πριν από την πτώση της.

Σήμερα κρατούμε στα χέρια μας τις ιερές εικόνες και κάνουμε την περιφορά τους στους Ναούς, για να τιμήσουμε την αναστήλωσή τους. Στην πραγματικότητα, όμως, διενεργούμε μια πολύ σημαντικότερη πράξη: περιφερόμαστε οι ίδιοι ως ζωντανές εικόνες του θεικού μας προτύπου, του ίδιου του Δημιουργού μας.

Εκείνος που αποδέχεται και αναγνωρίζει την εικόνα του Θεού μέσα του, βλέπει σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη μία εικόνα του Θεού. Σε κάθε ανθρώπινο χαρακτηριστικό, όπως φύλο, γλώσσα, καταγωγή, μόρφωση, οικονομική επιφάνεια, διακρίνει το ίδιο μεγαλείο, την ίδια αποκαταστημένη θεία εικόνα, τον ίδιο τον Θεό που καλεί σε συνάντηση. Για την Ορθοδοξία όλοι οι άνθρωποι αποτελούν μία οικουμενική αδελφότητα με απέραντο αλληλοσεβασμό. Μέσα σ’ αυτήν οι έσχατοι και οι ελάχιστοι της γης απεικονίζουν τον ίδιο τον Χριστό, που ταυτίστηκε με τους περιθωριοποιημένους του κόσμου τούτου. Η σημερινή ημέρα θα μπορούσε να αποτελεί παγκόσμια ημέρα της ανθρώπινης συναδέλφωσης και της αποφασιστικής εναντίωσης στην περιθωριοποίηση και του πιο εξαθλιωμένου ανθρώπου πάνω στη γη. Η πίστη στη Θεία Ενσάρκωση αποτελεί πίστη στο ανθρώπινο μεγαλείο.

Η Εκκλησία παραμένει η οικογένεια, όπου ο ένας αναγνωρίζει στον άλλον το θεικό του μεγαλείο. Η συνοχή της έχει ως θεμέλιο τη βαθιά  ευγνωμοσύνη προς Εκείνον, που ήλθε στη γη ως «πάντων διάκονος». Η ευχαριστιακή εκκλησιαστική κοινότητα συναισθάνεται ως υπέρτατο σκοπό τη μίμηση της αγάπης του Ιδρυτή της. Αγγίζει το ανέφικτο για την ανθρώπινη αμαρτωλότητα αλλά εφικτό για τη Θεανθρώπινη φύση: την αγάπη, ακόμη και για τον εχθρό! Αμύνεται στο κακό, αλλά ουδέποτε καταδικάζει τον αμαρτωλό. Δεν συμβιβάζεται με την αμαρτία, κρατεί όμως διαρκώς στυλωμένη τη ματιά της στον βαθύτατο πόθο κάθε ανθρώπου για ουρανό.

Η Ορθοδοξία, καθώς αποδέχεται την αξία της υλικής υπόστασης του ανθρώπου, στρέφει με σεβασμό το βλέμμα της σε όλη την υλική δημιουργία. Ο υλικός κόσμος είναι το περίβλημα και το μέσον για να εκδηλωθεί η αγάπη έμπρακτη και εμπράγματη. Η επιστροφή στη ζωντανή σχέση με τον Δημιουργό αποκαθιστά την ιερότητα του ανθρώπινου σώματος και κατ’ επέκταση όλης της δημιουργίας. Έτσι προκύπτει μία αειφόρος ανάπτυξη, που είναι αποτέλεσμα μιάς ηθικής και πνευματικής αειφορίας, ικανής να κρατάει τον άνθρωπο σε ισορροπία και να του δίνει βάσιμες ελπίδες για μια ζωή που δεν εξαντλείται στο βιολογικό της κύκλο.

Η ενότητα πνεύματος και ύλης, ψυχής και σώματος, ορατού και αόρατου, που σήμερα γιορτάζουμε, αφορά όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Αφορά την ενότητα πίστης και καθημερινότητας, προσώπου και κοινωνίας, παρόντος και μέλλοντος, για έναν κόσμο αλληλεγύης και δικαιοσύνης.

Η Εκκλησία μ’ αυτό το όραμα παραμένει η ενοποιός δύναμη του Ελληνικού λαού. Η παράδοσή της την καθιστά ενοποιό παράγοντα σε μία κατακερματισμένη κοινωνία, που περιμένει από την Εκκλησία λόγο καταλλαγής και συμφιλίωσης. Η Εκκλησία ανταποκρίνεται στην προσδοκία αυτή με το σύνολο του πνευματικού και φιλανθρωπικού έργου που προσφέρει με όλες τις δυνάμεις της προς την ελληνική κοινωνία. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για μία ζωντανή Εκκλησία, ελεύθερη και ικανή να διακονεί την ενότητα και τη σωτηρία του λαού της.

Φωτεινότερο μέλλον δεν μπορεί να υπάρξει με απαξιωμένους ανθρώπους. Όσο ο άνθρωπος θα αποτελεί αναλώσιμο είδος, η ανθρωπότητα θα παραπαίει και θα ζητάει υποκατάστατα νοήματος ζωής σε απάνθρωπες κοσμοθεωρίες και ολέθριες πρακτικές. Η σημερινή ημέρα μας προσφέρει ένα απλό και όμορφο μήνυμα. Ο άνθρωπος ως εικόνα του Θεού έχει υπέρτατη αξία. Όταν σε κάθε σχεδιασμό υπεισέλθει αυτή η αλήθεια, η ανθρωπότητα θα γευτεί την ποιότητα ζωής που ζητάει απεγνωσμένα. 

Η Ορθοδοξία δεν θα πάψει ποτέ, με τη ζωή, τον λόγο, το ήθος των αγίων, τη διαρκή αυτοκριτική και τη μετάνοια όλων μας, να αποδεικνύει πως κάθε όραμα είναι πραγματοποιήσιμο, αρκεί η λατρεία προς τον Θεό να ταυτίζεται με τον απόλυτο σεβασμό προς τον κάθε άνθρωπο χωριστά. Αληθινή πίστη, υγιής πνευματική ζωή και αγάπη προς όλους αποτελούν για την Εκκλησία έννοιες ταυτόσημες. Αυτό είναι το μήνυμα της ημέρας! Αυτό εύχομαι να βιώνετε πάντοτε όλοι σας αυθεντικά και γνήσια.

 

Με όλη την πατρική μου αγάπη,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

 

† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ



ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΣΕ 60’’

"Κυριακή της Ορθοδοξίας
Εορτή Αναστηλώσεως των Ιερών Εικόνων.
Κρατούμε τις εικόνες στα χέρια μας αυτή την Κυριακή γιατί γιορτάζουμε τη διάσωσή τους.
Γιατί γιορτάζουμε την απεικόνιση του Θεανθρώπου Ιησού.
Της δικής μας Παναγίας.
Των Αγίων μας.
Γιατί γιορτάζουμε το πρόσωπο του ανθρώπου.
Εμείς λιτανεύουμε αυτή την ημέρα, γιατί η Ορθοδοξία διασώζει την αξία του ανθρωπίνου προσώπου.
Ο κάθε άνθρωπος, μιά ζωντανή εικόνα του Θεού.
Κι αν με ευλάβεια προσκυνάμε τις κτιστές εικόνες, τις χειροποίητες εικόνες, άραγε πώς πρέπει να προσκυνήσουμε τον κάθε άνθρωπο ως ζωντανή εικόνα του Θεού;
Γι'αυτό η Ορθοδοξία σώζει τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος κοινωνεί με τον Χριστό.
Κι όταν αξιώνεται να κοινωνήσει Αναστημένο Χριστό, τότε είναι ο άνθρωπος της Αιωνιότητας και του Παραδείσου."

Παρακολουθήστε το σύντομο βιντεάκι που ετοίμασε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού, κ.Ιγνάτιος, για την Κυριακή της Ορθοδοξίας


...

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΙΛΟΥΝ (π. Δημητρίου Μπόκου)











Οἱ ἅγιες εἰκόνες χρησιμοποιοῦνται στοὺς ναοὺς καὶ στὰ σπίτια
τῶν Χριστιανῶν, ἐπειδή, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, εἶναι καὶ αὐτὲς λόγος
Θεοῦ, ἄλλου εἴδους βέβαια. Διδάσκουν καὶ αὐτές, εὐλογοῦν,
ἁγιάζουν καὶ ὁδηγοῦν τοὺς ἀνθρώπους στὴ θεογνωσία. Ὁ Θεὸς
μιλάει στοὺς ἀνθρώπους ὄχι μόνο μὲ τὸν φυσικὸ λόγο (προφορικὸ
καὶ γραπτό), ἀλλὰ καὶ μὲ ὅλα τὰ στοιχεῖα τῆς δημιουργίας του. «Οἱ
οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ
στερέωμα». Ἰδιαιτέρως δέ, μᾶς μιλάει μέσῳ τῶν ἁγίων εἰκόνων, γι’
αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία παρέλαβε, ἀγωνίστηκε, διατήρησε καὶ μᾶς
παραδίδει τὴν τιμὴ καὶ προσκύνησή τους (Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας).

Καὶ δὲν εἶναι μόνο βιβλία τῶν ἀγραμμάτων οἱ εἰκόνες, ἀλλὰ
ὅλων μας. Μᾶς κηρύττουν πάνω ἀπὸ ὅλα «τὴν ἔνσαρκον τοῦ Θεοῦ
Λόγου παρουσίαν». Ὁμολογοῦμε τὴ σάρκωση τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν
λόγο, τὴ γραφὴ (τὰ βιβλία), τὸ στόμα, τὴν καρδιά, τὸν νοῦ μας, ἀλλὰ
καὶ μὲ τὶς εἰκόνες. Καὶ εἶναι ἀπολύτως νόμιμο αὐτό. Καὶ αὐτονόητο.
Διότι, «οὐ τὴν ἀόρατον εἰκονίζω θεότητα, ἀλλ’ εἰκονίζω Θεοῦ τὴν
ὁραθεῖσαν σάρκα» (ἅγ. Ἰω. Δαμασκηνός). Τί σημαίνει αὐτό;

Οἱ προφῆτες δὲν εἶδαν ποτὲ τὸ πρόσωπο ἢ κάποιο ὁμοίωμα τοῦ
Θεοῦ. Ὁ Μωυσῆς ὑπενθυμίζει στοὺς Ἰσραηλίτες, ὅτι στὸ ὄρος Σινᾶ,
μέσα ἀπὸ θύελλα καὶ φωτιά, μίλησε ὁ Θεός, ἀλλὰ δὲν ἔδωσε κανένα
ὁμοίωμά του, καμμιά του εἰκόνα. Μόνο τὴ φωνή του ἄκουσαν. Καὶ
ἔγινε αὐτό, ἐπειδὴ οἱ Ἰσραηλίτες ἦταν ἄκρως εὐόλισθοι στὴν
εἰδωλολατρία ποὺ κατέκλυζε τὰ πάντα γύρω τους (τὸ ἀπέδειξαν
ἄλλωστε ἀμέσως μὲ τὴν κατασκευὴ καὶ προσκύνηση τοῦ χρυσοῦ
μόσχου).

Δὲν εἶδαν κανένα ὁμοίωμα τοῦ Θεοῦ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ἀλλ’
ἀντιθέτως τοὺς δόθηκε ρητὴ ἐντολὴ νὰ μὴν φτιάξουν κανένα γλυπτὸ
ὁμοίωμα ποὺ θὰ τὸ προσκυνοῦσαν γιὰ Θεό. Οὔτε ἀπὸ τὰ ζῶα, οὔτε
ἀπὸ τὰ πτηνά, οὔτε ἀπὸ τὰ ἑρπετά, οὔτε ἀπὸ τοὺς ἰχθύες, οὔτε ἀπὸ τὰ
ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, τὸν ἥλιο ἢ τὴ σελήνη. Οὔτε «ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ
ἢ θηλυκοῦ» (Δευτ. 4, 12-19).

Τὰ πράγματα ὅμως ἄλλαξαν.
Ὁ Χριστὸς ἔγινε ἄνθρωπος. Μποροῦμε πλέον νὰ τὸν
ζωγραφήσουμε. (Ἂν ὑπῆρχαν φωτογραφικὰ μέσα στὴν ἐποχή του,
θὰ μπορούσαμε νὰ ἔχουμε ἀκόμα καὶ φωτογραφία του. Ὁ ἴδιος μᾶς
χάρισε τὸ ἅγιο Μανδήλιο μὲ τὴν ἀχειροποίητη μορφή του)! Δὲν
ἀπεικονίζουμε τὴν ἀόρατη καὶ ἀπερίγραπτη θεϊκὴ φύση του, ἀλλὰ τὴν
ἀνθρώπινη, τὴν ὁρατή, ποὺ τὴν εἴδαμε, τὴν ψηλαφήσαμε, τὴν
ἀκούσαμε. Ὁ Χριστὸς γεννήθηκε, γαλουχήθηκε, μεγάλωσε ὅπως
ἐμεῖς. Κοπίασε, πείνασε, δίδαξε, θαυματούργησε, ἔκλαψε ὅπως ἐμεῖς.

Πόνεσε ψυχικὰ καὶ σωματικὰ πολὺ περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι ἐμεῖς.
Σταυρώθηκε, πέθανε, θάφτηκε, ἀλλὰ καὶ ἀναστήθηκε καὶ
ἀναλήφθηκε στὸν οὐρανό. Τὸν εἴδαμε σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς φάσεις τῆς
ἐπὶ γῆς ζωῆς του. Γι’ αὐτὸ καὶ τὶς ἀποτυπώνουμε στὶς ἱερές του
εἰκόνες.
Φυσικὰ καὶ μποροῦμε νὰ εἰκονίζουμε τὴν Παναγία καὶ τοὺς
ἁγίους.
Ἔχουμε λοιπὸν κάθε δικαίωμα νὰ εἰκονίζουμε τὸν Κύριο, ποὺ
ὄντας Θεός, ἀόρατος καὶ ἀπερίγραπτος, ἔγινε καὶ ἄνθρωπος ὁρατός.
«Ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ» (Ἰω. 1, 14).