Κατα την περίοδο αυτή, αυξήθηκαν οι επισκέπτες της "ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ" ("Δ") . Ο Σταθμός Πρώτων Κοινωνικών Βοηθειών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος "Δ", που λειτουργεί ως Παράρτημα του Συλλόγου μας, έχει επάρκεια ενδυμάτων και ανταποκρίνεται, στο μέτρο του δυνατού, στις παρακλήσεις των ενδεών συμπολιτών μας. Μέσω και αυτής της διακονίας διευκολύνονται: Οι δύο φυλακές της περιοχής μας, τα κρατητήρια των Αστυν. Τμημάτων, διαφορα ιδρύματα, φιλόπτωχα ταμεία των ενοριών, κοινωνικές υπηρεσίες της περιοχής, άλλες φυλακές της πατρίδος μας, μετανάστες, άστεγοι και ΠΡΟ πάντων οι άπορες οικογένειες της Τοπικής μας Κοινωνίας. Ο Σύλλογος, εκείνο που ζητά απο τους συμπλίτες μας είναι: υποδήματα για όλες τις ηλικίες, τζίν πανταλόνια, και μπουφάν. ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ. Τα ενδύματα που προσφέρουν οι συμπολίτες μας, στη "Δ", πρέπει να είναι καθαρά και σιδερωμένα.
ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012
Ο "Ε" ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΔΙΑΒΑΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Σήμερα, πραγματοποιείται απο τον Σύλλογό μας και νέα αποστολή ειδών ένδυσης στις φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης. Μετα απο έγγραφο αίτημα της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Σωφρονιστικού Καταστήματος, ο "Ε", ανταποκρίθηκε θετικά και προσφέρει μια ποσότητα γυναικείων μπουφάν (50) και άλλα ενδύματα, για την ενίσχυση των εκεί κρατουμένων (ανδρών και γυναικών). Η ζωή των εγκλείστων γίνεται πιο επώδυνη, όταν στερούνται τα πιο αναγκαία είδη. Οι κρατούμενοι, αγαπητοί, είναι αδελφοί μας και "εικόνες Θεού του ζώντος" Έχουμε καθήκον να τους συμπαρασταθούμε. Βοηθήστε τον "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ" για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του με σκοπό να δοξάζεται ο Θεός και να ωφελούνται οι συνάνθρωποί μας. Με τον τρόπο αυτό επισκέπτεστε τον κρατούμενο στη φυλακή.
ΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ" (14 Δεκεμβρίου)
Το Δ.Σ. του Συλλόγου, έχει ανακηρύξει την 15 Δεκεμβρίου, εκάστου έτους, ως "ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ". Σκοπός αυτού του εορτασμού είναι: 1. Η ενημερώση της Τοπικής Κοινωνίας για τα προβλήματα του κρατουμένου. 2. Η προσευχή υπέρ των εγκλείστων, των οικογενειών τους και των εργαζομένων στις φυλακές και 3. Η ενίσχυση των φυλακισμένων. Όλες οι εκδηλώσεις του "Ε" συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον πολλών συμπολιτών μας, οι οποίοι έχουν ευαισθητοποιηθεί και ενισχύουν το έργο του Συλλόγου μας. Εφέτος, η κεντρική εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Πνευμ Κέντρο της Ι. Μ. Δημητριάδος (Κ. Καρτάλη 152, στο Βόλο), την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου και ώρα 6η απογευματινή. Το θέμα της γιορτής είναι:"ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΗΧΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ" και θα την παρουσιάσουν μαθητές του 9ου Γυμνασίου Βόλου και μια ομάδα ενοριτών της Δράκειας Πηλίου. Προσκλήσεις προπωλούνται: Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Βόλου και στο Γραφείο του Συλλόγου (Κ. Καρτάλη 152).
Τιμή πρόσκλησεως:3,00Ε ή μια σακούλα τρόφιμα.
Τιμή πρόσκλησεως:3,00Ε ή μια σακούλα τρόφιμα.
Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012
Ο "Ε" ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚ. ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
Ο Σύλλογός μας, μετά από επικοινωνία του Προέδρου του Δ.Σ. με την Κοινωνική Υπηρεσία των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού, απέστειλε ΔΙΑΚΟΣΙΑ (200) καινούργια γυναικεία μπουφάν, για να ζεσταθούν ισάριθμες άπορες κρατούμενες γυναίκες. Στις φυλακές, οι άποροι έγκλειστοι των χώρων κράτησης της Πατρίδος μας δεινοπαθούν και απο την έλλειψη αναγκαίων ειδών για την ανθρώπινη διαβίωσή τους. Ο Σύλλογός μας, θα συνεχίσει τις αποστολές αυτές προς τις φυλακές, εφ'όσον καλύπτει πρώτα τις ανάγκες της Τοπικής μας Κοινωνίας.
Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012
ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ "Ε" ΓΙΑ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΚΡΕΑΤΟΣ.
Στο "ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ", του Συλλόγου μας, τοποθετήθηκε καταψύκτης για την αποθήκευση κρέατος και ψαριών, με σκοπό να ενισχύονται - σε μηνιαία βάση - οι άπορες οικογένειες των κρατουμένων, αποφυλακισθέντων, φυγοποίνων, αστἐγων κ.α. που κατοικούν στην περιοχή μας. ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ οι συμπλολίτες μας να συνδράμουν και αυτή την προσπάθεια του "Ε" που διακονεί αθόρυβα 18 ολόκληρα χρόνια.
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012
O "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ" ΚΑΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΑΙΩΝΑ ΘΗΒΩΝ
Το Δ.Σ. του Συλλόγου, λαμβάνοντας υπ'όψιν τις παρακλήσεις των Κοινωνικών Υπηρεσιών και των φυλακών της Πατρίδος μας, απεφάσισε να στηρίξει και τις άπορες κρατούμενες των γυναικείων φυλακών. Την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012, δυο εθελοντές του "Ε" μετέφεραν με το ιδιωτικό τους φορτηγό διακοσια (200) γυναικεία μπουφάν στις φυλακές Ελαιώνα Θηβών. Με τον τρόπο αυτό, θα ζεσταθούν 200 άπορες γυναίκες κρατούμενες. "ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ"
Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012
ΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ SOS
Την περίοδο αυτή της κρίσεως δεινοπαθούν και οι φυλακές σ'ολόκληρη την Ελλάδα. Οι κρατούμενοι, κυριως οι άποροι, δεν έχουν τα πλέον αναγκαία είδη για την καθημερινή τους ανθρώπινη διαβίωση. Οι οικονομικές ενισχύσεις απο το κράτος έχουν μειωθεί απελπιστικά και οι κοινωνικές υπηρεσίες των χώρων κράτησης αδυνατούν να ανταποκριθούν στις παρακλήσεις των εγκλείστων. Τουλάχιστον στην Τοπική μας Κοινωνία, "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ" έχει την δυνατότητα να στηρίξει τους απόρους κρατουμένους και τις οικογένειές τους, στο μέτρο του δυνατού. Βοηθήστε παρακαλούμε τον Σύλλογό μας για να συνεχίσει την δραστηριότητά του. Είναι η μόνη πηγή που απέμεινε.
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012
ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
Ἱερὰ Μητρόπολις Δημητριάδος
Ἐνοριακὴ Σχολὴ Γονέων
Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγίου
Νικολάου Βόλου
«Ὁ Ἱ. Χρυσόστομος ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ΑΓΑΠΗ»1.
Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο
λείπει σήμερα ἀπὸ τὸν κόσμο
εἶναι ἡ
ΑΓΑΠΗ. Ὁμιλοῦμε
γιὰ ἀγάπη,
ἀλλὰ δὲν τὴν βιώνουμε.
Συνήθως, ζητοῦμε νὰ μᾶς ἀγαποῦν οἱ ἄλλοι,
ἐνῷ ἐμεῖς μετὰ δυσκολίας ἐκφράζουμε τὴν ἀγάπη
μας γιὰ τοὺς ἄλλους.
Ὁ Χριστὸς μᾶς διδάσκει:
«Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ» καὶ πῶς οἱ μαθητές
Του θὰ πρέπει νὰ διακρίνονται ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχουν
μεταξύ τους. Δυστυχῶς, αὐτὸ τὸ μήνυμα ποὺ μᾶς δίνει
ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία
μας δὲν μᾶς ἀγγίζει καὶ δὲν δονεῖ τὶς ψυχές
μας.
Σήμερα, ἔχουν λιγοστέψει τὰ ἅγια παραδείγματα (γονέων, ἱερέων, δασκάλων, καθηγητῶν κ.α.) ποῦ φωτίζουν καὶ καθοδηγοῦν τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἔμπρακτη
ἀγάπη. Ὅλοι μιλοῦν γιὰ τὴν ἀγάπη, ἀλλὰ λίγοι
τὴν βιώνουν ἔμπρακτα. Βεβαίως, δὲν ἔχουν
λείψει καὶ τὰ ἅγια
παραδείγματα. Δὲν μποροῦμε ὅμως
νὰ κλείσουμε τὰ μάτια μας καὶ νὰ ἀγνοήσουμε τὴν καθημερινὴ εἰκόνα
ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν σύγχρονη
κοινωνία, στὴν οἰκογένεια, στὴν συζυγία, στὸ σχολεῖο κ.λ.π. Συνήθως, ἐπικρατεῖ ἡ ψυχρότητα,
ἡ ἰδιοτέλεια,
ἡ μοναξιά, ἡ θλίψη, τὸ μῖσος,
ὁ φθόνος, ὁ θυμὸς καὶ ἡ ἐγκατάλειψη.
Ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ ἔχουμε
διδαχθεῖ πὼς ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ ὑγιὲς κύτταρο
τῆς κοινωνίας μας. Παρατηροῦμε, πὼς αὐτὸ τὸ ὑγιὲς κύτταρο, ἡ οἰκογένεια,
ἔχει ἐδῶ καὶ δεκαετίες
νοσήσει ἐπικίνδυνα
καὶ γι’ αὐτὸ καθημερινὰ θρηνοῦμε γιὰ τὴν διάλυσή της. Λείπει ὁ Χριστὸς μέσα ἀπὸ τὴ συζυγία
καὶ τὴν οἰκογένεια καὶ ἀντ’ Αὐτοῦ κυβερνᾷ ὁ διάβολος.
Λείπει ἡ εἰλικρινὴς χριστιανικὴ ἀγάπη
ποὺ εἶναι ἡ βάση τοῦ οἰκοδομήματος
τῆς οἰκογένειας
καὶ ἀντ’ αὐτῆς κυριαρχεῖ ἡ ταραχή,
τὸ μῖσος,
ὁ θυμὸς καὶ ἡ διχόνοια.
Τί πρέπει νὰ κάνουμε; Πῶς πρέπει νὰ πορευθοῦμε;
Ποιὸς μπορεῖ νὰ μᾶς καθοδηγήσει καὶ νὰ μᾶς βοηθήσει ν’ ἀλλάξουμε πορεία; Ὑπάρχει ἀκόμη περιθώριο νὰ σώσουμε
τὶς οἰκογένειές
μας ἀπὸ τὴν διάλυση καὶ τὴν καταστροφή;
Βεβαίως, ὑπάρχει
ἐλπίδα ἂν μετανοήσουμε καὶ ἂν βάλουμε στὴ ζωὴ μας ὁδηγὸ καὶ Κυβερνήτη τὸ Χριστό. Ἐὰν θελήσουμε
νὰ φέρουμε τὴν ΑΓΑΠΗ
μέσα στὶς καρδιές
μας, στὸ σπίτι μας, τὴ γειτονιά μας καὶ γενικότερα στὴν σύγχρονη κοινωνία.
Ἐφέτος,
στὴ σύναξή μας, καλέσαμε ἕναν μεγάλο δάσκαλο γιὰ νὰ μᾶς διδάξει καὶ νὰ μᾶς καθοδηγήσει. Ἐπιλέξαμε τὸν Ἱ. Χρυσόστομο
ποὺ θεωρεῖτε ὡς ὁ μεγαλύτερος χριστιανὸς παιδαγωγὸς γιὰ νὰ μιλήσει στοὺς συζύγους, στοὺς γονεῖς, στὰ παιδιὰ καὶ σὲ πολλοὺς ἄλλους
ποὺ ἀναζητοῦν λύση στὰ προβλήματα τῆς οἰκογένειας καὶ γενικότερά τῆς κοινωνίας μας.
Ἐπιλέξαμε
ὡς πρῶτο
μάθημα ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, διότι εἶναι ἕνα θέμα ἐνδιαφέρον, ἐπίκαιρο,
σπουδαῖο καὶ βασικό.
Συλλέξαμε, ἀπ’ ὅλα τὰ ἔργα τοῦ Ι.Χ., μικρὲς περικοπὲς καὶ χωρία,
στὰ ὁποῖα ὁ Ἱερὸς Πατὴρ τονίζει τὸ μεγαλεῖο τῆς
ΑΓΑΠΗΣ καὶ μὲ λόγο πρακτικὸ καὶ ἁπλό μᾶς καθοδηγεῖ στὸν δρόμο
αὐτῆς τῆς μεγάλης ἀρετῆς.
ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ (τοῦ Ἱ. Χρυσοστόμου)2
.
Α΄ ΤΙ
ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ
Εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπ’ ὅλες
τὶς ἀρετές.
Πηγὴ ἀπείρων
ἀγαθῶν. Ἀνώτερη ἀπὸ τὰ θαύματα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἱκανότητα τοῦ θαυματουργεῖν. Πηγὴ γενναιότητας, ἀνδρείας
καὶ χαρᾶς. Φέρνει εἰρήνη
καὶ ὁμόνοια. Ἀνώτερη
ἀπὸ τὴν παρθενία. Χωρὶς πόλεμο καὶ μάχες στήνει τρόπαια. Συνθέτει καὶ σφίγγει τὴ ζωή
μας. Εἶναι τὸ κριτήριο
γιὰ τὴ σωτηρία
μας (κατὰ τὴν Β΄ Παρουσία) καὶ μᾶς χαρίζει
τὸν Οὐρανό.
Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ διακονία
εἶναι περισσότερο ἀπὸ κάθε
ἄλλο προσφιλεῖς στὸ Θεό.
Σῳζόμαστε ὅλοι προπαντὸς μὲ τὴν ἀγάπη. Ἀναπαύει τὶς ταραγμένες
ψυχές. Μεταβάλλει τὴ ζωή
μας σὲ παράδεισο. Εἶναι
καρπὸς τοῦ Ἁγ. Πνεύματος. Δὲν τὴν διακόπτει
ὁ θάνατος. Νικάει τὰ πάντα. Ἀκόμη καὶ τὶς δοκιμασίες. Ὅποιος ἀγαπᾷ εἶναι ἀδύνατον
νὰ μισεῖ.
Β’ Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.
Οἱ εἰδωλολάτρες (καὶ ὅλοι
οἱ ἄθεοι)
θαυμάζουν ὅταν
σὲ δοῦν νὰ συμπεριφέρεσαι μὲ τρόπο πρᾶο καὶ ἥμερο καὶ γλυκό. Ὅποιος
ἀγαπιέται εἶναι ἀδύνατον
νὰ μισεῖ. Ἡ ἀγάπη
εἶναι τὸ φάρμακο
τῶν ψυχικῶν μας τραυμάτων καὶ θεραπεύει
τὴν ψυχή. Ἡ ἀγάπη
κάνει τὰ μοναχικὰ ἄτομα
δυνατά, διότι τὰ φέρνει
σὲ στενὴ ψυχικὴ ἐπαφὴ μὲ ἄλλα ἄτομα,
ἀπαλλάσσοντάς τα ἔτσι ἀπὸ τὸ μαρτύριο
τῆς μοναξιᾶς.
Οἱ γονεῖς νὰ προτρέπουν
τὰ παιδιὰ τους ν’ ἀγαποῦν σὰν ἀδελφοὺς τοὺς ὑπηρέτες ποὺ ἔχουν
τὴν ἴδια
μὲ ὅλους
τοὺς ἀνθρώπους
ἀνθρώπινη φύση (τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔλεγε αὐτὰ ὁ Ἅγιος
ἐπικρατοῦσε ἡ δουλεία).
Ἡ ἀγάπη
κάνει τὸν θρασὺ ὑποχωρητικὸ καὶ τὸν αὐθάδη
συνετό, ἀκόμη
κι ἂν εἶναι
κανεὶς ἀγριότερος
ἀπὸ τὰ θηρία (βλέπε τοὺς δημίους τῶν ἁγίων
μαρτύρων). Μὲ τὴν ἀγάπη
γίνεται ἡμερότερος
καὶ ἀπὸ τὸ πρόβατο.
Ἡ ἀγάπη
ἐμπνέει αἰσθήματα ἀλτρουισμοῦ καὶ ὁδηγεῖ σὲ ἔργα κοινωνικῆς προνοίας καὶ αὐτοθυσίας.
Ἡ ἀγάπη κατορθώνει τὰ πάντα. Ἐξαφανίζει ὅλα τὰ κακὰ καὶ τὰ πάθη.
Ἀναδεικνύει τοὺς ἀνθρώπους
ἁγίους. Εἶναι τὸ κύριο
γνώρισμα τοῦ παιδαγωγοῦ, τῶν δούλων
τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ (Ἳω.
Ιγ΄35). Ἡ ἀγάπη
τοῦ δασκάλου (τοῦ γονιοῦ, τοῦ συζύγου
κ.α.) συγκινεῖ τοὺς μαθητὲς (παιδιά, συζύγους κ.α.) καὶ τοὺς διαθέτει
εὐνοϊκὰ πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ δασκάλου τους (τοῦ γονιοῦ κ.α.). Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἡ ἀναγκαιότερη ἀρετὴ γιὰ τὸ δάσκαλο.
Ἡ ἀγάπη
εἶναι τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιτυχίας κάθε παιδαγωγοῦ στὸ ἔργο του. Μόνο το κλειδὶ τῆς ἀγάπης μπορεῖ ν’ ἀνοίξει
τὶς κλειστὲς καρδιὲς τῶν μαθητῶν (τῶν παιδιῶν, τῶν ἐξομολογούμενων κ.α.).
Ἡ ἀγάπη ἑνώνει ὅσους
ἀνήκουν σὲ διαφορετικὴ τάξη
(πλουσίους καὶ φτωχούς,
ἔξυπνους καὶ κουτούς, καλοὺς καὶ κακούς,
χωρὶς νὰ σημαίνει
ὅτι ἀγαπᾷ κανεὶς τὸ κακὸ). Ὁ χριστιανὸς ἀπεχθάνεται
τὴν ἁμαρτία,
ἀλλὰ ἀγαπᾷ καὶ θεραπεύει τοὺς κακούς. Ἡ ἀγάπη
συγκινεῖ καὶ τὶς πέτρινες
καρδιές. Ἐμπνευστῆς τῆς ἀγάπης
εἶναι ὁ
ΧΡΙΣΤΟΣ, ἡ σταυρωμένη
ἀγάπη, διότι Αὐτὸς βίωσε
τὴν ἀγάπη
στὴν πληρότητά της καὶ σ’ ὅλο
το μεγαλεῖο
της
Γ΄ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ
ΑΓΑΠΗΣ.
Διηγεῖται
συνεχῶς τὶς εὐεργεσίες ποὺ δέχεται. Πάσχει γιὰ χάρη αὐτῶν ποὺ ἀγαπᾷ. Αὐτὸς ὁ πόνος
γιὰ τοὺς δοκιμαζομένους
εὐφραίνει τὸ Θεό. Ἀγρυπνεῖ γιὰ τοὺς ἄλλους.
Προτιμᾷ νὰ διατάσσεται,
παρὰ νὰ διατάσσει.
Προτιμᾷ νὰ εὐεργετεῖ, παρὰ νὰ εὐεργετεῖται. Κάνει ὅ,τι ἀρέσει
στὸν ἀγαπώμενο.
Εἶναι αὐτοθυσιαστική.
Δὲν ἀπελπίζεται
ποτὲ γιὰ τὴν διόρθωση ἀκόμη καὶ τοῦ διεφθαρμένου
(περιμένει μὲ ὑπομονὴ καὶ προσευχὴ τὴν διόρθωση).
Κατορθώνει μεγάλα ἔργα μέσα σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα (ἀνοίγει δρόμους, γκρεμίζει ἐμπόδια, κάνει θαύματα). Δὲν τὴν ἐμποδίζουν, οὔτε τὴν μειώνουν
ἡ ἀπόσταση,
ἡ πάροδος τοῦ χρόνου, οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ δύσκολες
περιστάσεις (εἶναι
σταθερὴ καὶ ὑπομονετική). Δὲν διαφεύγει τὴν προσοχὴ (εἶναι
φῶς καὶ τὴ βλέπουν ὅλοι). Διακρίνεται γιὰ τὴν παρρησία
της (τὸ θάρρος της). Δὲν ἀντέχει
τὸ χωρισμὸ καὶ δὲν τὴν ἀπομακρύνει κανεὶς ἀπὸ τὸ ἀγαπώμενο πρόσωπο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο δέχεται ἀκόμη καὶ τιμωρία (βλέπε τιμωρία δασκάλου, γονέα, πνευματικοῦ κ.α.).
Ὅποιος ἀγαπάει δὲν συνεισφέρει
ποτὲ λιγότερο ἀπ’ ὅσο
μπορεῖ. Ὅποιος
ἀγαπάει, κλαίει γιὰ κείνους ποὺ ἁμαρτάνουν.
Δ΄ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.
Εἶναι ἔμφυτη, ταπεινή, ἀκούραστη, γενναιόδωρη. Δὲν ζητεῖ τὸ συμφέρον
της, ἀλλὰ τὸ συμφέρον τῶν ἄλλων.
Φαντάζεται τοὺς ἀποντες, ποῦ ἀγαπάει,
ὡς παρόντες. Αἰχμαλωτίζει αὐτοὺς ποῦ συναναστρέφεται.
Εὐεργετεῖ, κι ὅταν
δὲν περιμένει τίποτε ἀπὸ τὸν εὐεργετούμενο.
Δὲν περιορίζεται στὰ λόγια, ἀλλὰ εἶναι ἔμπρακτη.
Ε΄ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣ.
Ἐκδηλώνεται
ὡς προσωπικὴ προσφορὰ καὶ κοινωνικὴ πρόνοια. Συμμετέχει στὴ θλίψη καὶ στὴ δοκιμασία
τοῦ πλησίον. Ἐπεμβαίνει ἄμεσα στὶς ἀνάγκες
τοῦ πλησίον. Ἐλέγχει ἐκείνους ποῦ ἀγαπᾷ (ὅπως καὶ ὁ Θεός).
Ἐπαινεῖ γιὰ νὰ ἐνθαρρύνει
τὴν συνέχιση τῆς καλῆς προσπάθειας.
Ἐκδηλώνεται ὡς ψυχικὴ ἐπαφὴ (ὄχι ἐπιφανειακὴ) ποὺ εἶναι ἡ βάση
τῆς ἀγωγῆς. Ἐκδηλώνεται
ὡς συμμετοχὴ στὸν πόνο
ἐκείνων ποὺ τὴν ἀδικοῦν καὶ τὴν βλάπτουν. Βοηθᾷ τοὺς παραστρατημένους γιὰ νὰ διορθωθοῦν (μὲ διάκριση
καὶ προσευχή). Ὁ δάσκαλος
(ὁ πατέρας, ἡ μητέρα, ὁ σύζυγος κ.α.) πενθεῖ γιὰ τὶς παρεκτροπὲς τῶν μαθητῶν τοῦ (τῶν παιδιῶν κ.λ.π.). Ἀγκαλιάζει
τὸν ἁμαρτωλὸ ποῦ ἐπέστρεψε μὲ μετάνοια. Δείχνει ζωηρὸ ἐνδιαφέρον
γιὰ τὰ ἀδιάφορα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Δακρύζει καὶ φροντίζει
γιὰ κείνους ποὺ πίπτουν καὶ κινδυνεύουν.
ΣΤ΄ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.
Ἡ ἀγάπη κάνει τὴν ψυχὴ πιὸ εὐρύχωρη
ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ, ὥστε
νὰ χωράει τοὺς πάντες, χωρὶς διακρίσεις. Ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη
δὲν εἶναι
στενόκαρδη, ἀλλὰ ἀγκαλιάζει
τοὺς πάντες μὲ στοργή. Δὲν πρέπει
νὰ μειώνεται καθόλου ἡ ἀγάπη
καὶ ἡ συμπάθειά
μας πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ποῦ βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ μᾶς πληγώνουν.
Θὰ κάνουμε διάλογο μ’ αὐτοὺς ἀρκεῖ νὰ δέχονται τὸ διάλογο. Ν’ ἁπλώνουμε χέρι βοηθείας καὶ στὸν κοσμικὸ ἄνθρωπο
ποῦ βρίσκεται σὲ δύσκολη θέση, γιατί εἶναι ἀδελφός
μας καὶ ἅγιος
στὴ ζωὴ (δυνάμει
εἴμαστε ὅλοι ἅγιοι,
ἀφοῦ ἔχουμε, ὡς εἰκόνες
Θεοί, νὰ γίνουμε ἅγιοι). Ἡ ἀγάπη ἀγκαλιάζει κι ἐκείνους
ποῦ ἔχουν
ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ κοντά μας. Εἶναι ἀδύνατη
ἡ σωτηρία μας, ἂν δὲν
φροντίσουμε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ πλησίον μας.
Ζ΄ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΚΑΙ
ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΜΕΝΟΥΣ.
Ὅταν
πονοῦμε, θλιβόμαστε καὶ θρηνοῦμε γιὰ τὸ κατάντημα τῶν κακῶν καὶ παραστρατημένων ὑπάρχουν ἐλπίδες νὰ μετανοήσουν
καὶ νὰ συνέλθουν.
Νὰ προλαβαίνουμε τὶς πτώσεις τῶν ἀδελφῶν μας κι ἂν πέσουν νὰ σπεύδουμε
νὰ τοὺς σηκώσουμε.
Νὰ δίνουμε χέρι βοηθείας στὸν ἁμαρτωλὸ ποὺ παραμελεῖ τὴ σωτηρία
του. Νὰ
φροντίζουμε γιὰ τὰ διεστραμμένα καὶ ἄρρωστα
μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας,
νὰ τὰ διορθώνουμε
καὶ νὰ τὰ θεραπεύουμε. Όσο κι αν φαίνονται ἀθεράπευτα ἄρρωστοι, ἐμεῖς νὰ συνεχίζουμε
τὴν θεραπεία. Νὰ μὴν ἐκθέτουμε τοὺς κακούς, ἀλλά, ὅσο εἶναι δυνατό, νὰ τοὺς καλύπτουμε
(νὰ μὴν φανερώνουμε
τὰ ἁμαρτήματά
τους, νὰ μὴν τοὺς κατακρίνουμε κ.λ.π.).
Οἱ ἀτελεῖς καὶ ἀδύναμοι
ἔχουν περισσότερο ἀνάγκη ἀπὸ μεγαλύτερη
φροντίδα. Οἱ πνευματικοὶ ὁδηγοὶ (πνευματικοὶ πατέρες, δάσκαλοι, γονεῖς κ.α.) πρέπει νὰ συμπάσχουν μαζὶ μ’ αὐτοὺς ποὺ ἁμαρτάνουν. Νὰ πενθοῦμε γιὰ τὰ ψυχικὰ τραύματα τῶν συνανθρώπων
μας, ἀφοῦ εἶναι μέλη τοῦ ἰδίου
σώματος. Τὸ κεφάλι
δὲν ἀδιαφορεῖ ποτὲ γιὰ τὸ τραυματισμένο
πόδι. Σ’ ἐκείνους
ποῦ μετανοοῦν νὰ παίζουμε
τὸ ρόλο τοῦ πατέρα (τῆς παραβολῆς τοῦ ἀσώτου υἱοῦ) καὶ ὄχι τὸ ρόλο τοῦ δικαστῆ. Ν’ ἁπλώνουμε τὸ δίχτυ τῆς ἀγάπης
καὶ νὰ ρίχνουμε
τὸ γλυκὸ ἀγκίστρι τῆς συμπάθειας γιὰ νὰ ἀνασύρουμε
ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καταστροφῆς αὐτοὺς ποὺ παρασύρθηκαν. Ὁ Χριστὸς ἄφησε
τὴν πόρνη νὰ ἀσπασθεῖ τὰ πόδια
Του καὶ νὰ τὰ σπογγίσει μὲ τὰ μαλλιά
της. Νὰ μισοῦμε τὴν κακία, ἀλλὰ νὰ ἀγαποῦμε τοὺς κακοὺς.
Η΄ Η
ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ.
Μιμεῖται
τὸ Θεὸ ἐκεῖνος
ποῦ εὐεργετεῖ τοὺς ἐχθρούς του, ἔστω κι ἂν μένουν ἀδιόρθωτοι.
Καὶ ὁ Θεὸς τὸ ἴδιο κάνει. Ἀνατέλλει τὸν ζωογόνο ἥλιο Του καὶ γιὰ τοὺς πονηροὺς καὶ γιὰ τοὺς ἀγαθοὺς καὶ στέλνει τὴ βροχή Του στὰ χωράφια
καὶ τῶν δικαίων
καὶ τῶν ἀδίκων. Ἐκεῖνοι
ποῦ μᾶς ἀδικοῦν εἶναι ἄρρωστοι
καὶ πρέπει νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζουμε μὲ ἀγάπη
καὶ συμπάθεια, ὅπως τοὺς ἀρρώστους
ποὺ δὲν συνεργάζονται
ποτέ.
Νὰ ἀντιμετωπίζουμε τοὺς ἐχθρούς
μας ὡς εὐεργέτες,
γιατί μᾶς βοηθοῦν στὴν κάθαρση
τῆς ψυχῆς μας
καὶ στὴν ἀποδοχὴ τῶν προσευχῶν μας ἀπὸ τὸ Θεό.
Ὅποιος ἔφθασε σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο,
στὴν Βασιλεία
τοῦ Θεοῦ θὰ χορεύει μὲ τοὺς μάρτυρες
καὶ θὰ ἔχει μπροστὰ στὸ Θεὸ τὴν παρρησία
τῶν ἀγγέλων. Ὅταν ἀγαποῦμε
τοὺς ἐχθρούς
μας καὶ τοὺς εὐεργετοῦμε, οὐσιαστικά,
ἐλεοῦμε τὴν εὐσπλαχνία
τοῦ Θεοῦ. Καὶ οἱ κακοὶ εἶναι
μέλη τοῦ σώματός μας.
Θ΄ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.
Δὲν πρέπει
νὰ μισοῦμε
τοὺς αἱρετικούς,
ἀλλὰ προσπαθοῦμε νὰ τοὺς πείσουμε νὰ ἐπιστρέψουν
στὴν ἐκκλησία.
Ὁ λόγος μας ὡς ὅπλο
στὸ διάλογο μὲ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν κτυπάει
γιὰ νὰ τοὺς ρίξει κάτω, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς σώσει. Θὰ τοὺς συμβουλεύσουμε
μὲ ἀγάπη
πρώτη καὶ δεύτερη
φορὰ (Τίτ. Γ΄10) κι ἂν ἐμμένουν
στὴν πλάνη θὰ τοὺς ἐγκαταλείψουμε μὲ λύπη καὶ προσευχή. Ὁ φανατισμὸς καὶ ἡ μισαλλοδοξία εἶναι ξένα πρὸς τὸν χριστιανισμό.
Εἴμαστε κοντὰ στοὺς ἄλλους καὶ τοὺς εὐεργετοῦμε ὅλους,
ἀλλὰ ὅταν ὅμως
διαφωνοῦν μαζί
μας, στὶς ἀλήθειες
τῆς πίστεως, νὰ τοὺς θεωροῦμε ξένους καὶ βαρβάρους. (Ἄρα, μποροῦμε νὰ ἔχουμε φιλίες καὶ συναναστροφὲς μὲ τοὺς αἱρετικούς;
Ἀσφαλῶς, ὄχι). Ἄνθρωπος
ἀληθινὸς εἶναι
μόνο ἐκεῖνος
ποὺ πιστεύει μὲ ἀκρίβεια
τὰ δόγματα τῆς πίστεως.
Ι΄ Η
ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ.
Ὁ πατέρας,
κι ὅταν ἀκόμη
ἀπειλεῖ ὅτι θὰ ἐγκαταλείψει
τὰ ἄτακτα
παιδιά του, δὲν τὰ ἐγκαταλείπει,
ἀλλὰ περιμένει
νὰ σωφρονισθοῦν. Οἱ πατέρες
εἶναι συγκαταβατικοὶ στὶς ἀδυναμίες τῶν παιδιῶν τους, ἐπιμένουν
στὴ διόρθωσή τους καὶ σκεπάζουν τὶς ἐπονείδιστες
πράξεις τους. Οἱ πατέρες
λιώνουν, ὅταν
βλέπουν τὰ παιδιά
τους νὰ ἀτακτοῦν ἢ νὰ ὑποφέρουν,
καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι
περισσότερο ἀπ’ ὅσο πρέπει συγχωρητικοί.
ΙΑ΄ Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ.
Ἡ μητέρα
εἶναι ὑπόδειγμα
αὐτοθυσιαστικὴς ἀγάπης. Ἂν μποροῦσε, θὰ προτιμοῦσε νὰ πάρει
τὴ θέση τοῦ ἄρρωστου
παιδιοῦ τῆς (Ἀσφαλῶς,
πρόκειται γιὰ τὴν χριστιανὴ μητέρα. Σήμερα, πολλὲς μητέρες ἀμελοῦν γιὰ τὴν ψυχικὴ ὑγεία
τῶν παιδιῶν τους, τὰ σκανδαλίζουν
καὶ τὰ σκοτώνουν
μὲ τὶς ἐκτρώσεις). Εἶναι φόνισσες οἱ μητέρες ποῦ ἀπὸ νοσηρὴ ἀγάπη
θέλουν νὰ κρατοῦν τὰ παιδιὰ κοντά τους, ἀκόμη κι ὅταν τὸ συμφέρον
τους ἀπαιτεῖ (γάμος κ.λ.π.) τὴν ἀποδέσμευσή τους ἀπὸ αὐτές. Ἡ γεμάτη
ἀπὸ ἀληθινὴ στοργὴ μητέρα
ἀπομακρύνει τὸ παιδί της ἀπὸ τὸ σπίτι, ὅταν τὸ καθῆκον τὸ καλεῖ, καὶ ὑπομένει τὸν ἀποχωρισμό.
ΙΒ΄ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΟΙΝΕΣ.
Νὰ εἴμαστε πρόθυμοι περισσότερο νὰ εὐεργετοῦμε, καὶ λιγότερο νὰ τιμωροῦμε. Ἂν ὅλοι ἀγαποῦσαν καὶ ἀγαπιόντουσαν,
θὰ ἦταν ἄγνωστο ἀκόμη καὶ τὸ ὄνομα
τῆς κακίας καὶ δὲ θὰ χρειάζονταν οἱ νόμοι, δικαστήρια καὶ τιμωρίες. Καὶ ἡ τιμωρία,
ὅταν ἔχει
κίνητρο τὴν ἀγάπη, εἶναι ὠφέλιμη
(εἶδος εὐεργεσίας).
ΙΓ΄ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ.
Οἱ γονεῖς θὰ ἀγαποῦν τὰ παιδιὰ μὲ μέτρο
καὶ δὲ θὰ διστάζουν νὰ τὰ διορθώσουν. Οἱ γονεῖς ποῦ ἔχουν
ἄτακτα παιδιά, δὲν τοὺς κάνουν
αὐστηρὲς παρατηρήσεις,
γιὰ νὰ μὴν ἐξοκείλουν
σὲ μεγαλύτερη κακία.
ΙΔ΄ Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.
Δὲν πρέπει
νὰ εἴμαστε
φιλόστοργοι, πρέπει νὰ γνωρίζουμε
καὶ τὴν τέχνη
τῆς ἀγάπης,
πῶς δηλαδὴ θὰ μεταχειριζόμαστε
τοὺς ἀγαπημένους
μας. Ἡ ἀγάπη
πρέπει νὰ εἶναι τὸ μοναδικὸ κριτήριο τῆς ἀγωγῆς. Ἡ συμβουλὴ πρέπει νὰ δίνεται μὲ ἀγάπη, γιατί μόνον τότε θὰ φέρει καρπούς. Ὅποιος συμβουλεύει μὲ χολή, ὀργὴ καὶ φορτικότητα, δὲν ὑπηρετεῖ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸ διάβολο. Ἡ ἀμοιβαία
ἀγάπη εἶναι ἀναγκαία,
ἀλλὰ καὶ εὔκολη
καὶ εὐχάριστη
(ἡ μονόπλευρη ἀγάπη ἔχει πολλὲς δυσκολίες
καὶ εἶναι
σταυρός).
ΙΕ΄ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.
Ἡ ἀγάπη εἶναι σπάνια καὶ κινδυνεύει
νὰ ἐξαφανιστεῖ ( σήμερα ). Τὸ ἀποδεικνύει
ἡ διαίρεση μεταξύ των ἀνθρώπων (σχίσματα, διαζύγια
κ.λ.π.). Ἡ ἔλλειψή της ὁδηγεῖ στὴν ὑπερηφάνεια.
Ἡ περιφρόνηση τῆς φιλίας καὶ τῆς ἀγάπης μαστίζει τὸ ἀνθρώπινο
γένος. Αἰτία
ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ ἔλλειψη
τῆς ἀγάπης. Ἂν δὲν ἀποκτήσουμε
τὴν τέλεια ἀγάπη, δὲν μᾶς σῴζει
οὔτε ἡ ἀκτημοσύνη, οὔτε τὸ μαρτύριο.
Ἐκεῖνος
ποῦ δὲν ἔχει στὴ ψυχὴ του ἀγάπη, μοιάζει μὲ τοὺς νεκροὺς καὶ ἀναίσθητους … ἀλλὰ εἶναι καὶ ἀποκρουστικὸς καὶ κουραστικὸς (σκεφθεῖτε νὰ ἐπικρατεῖ αὐτὸ μέσα στὴν οἰκογένεια
κ.α. ).
Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἄχρηστος
ἄνθρωπος ἀπὸ ἐκεῖνον
ποῦ δὲν ξέρει
νὰ ἀγαπάει.
Ἡ ἀγάπη
συνήθως εἶναι ἰδιοτελής. Ἀγαποῦμε ἐκείνους ἀπὸ τοὺς ὁποίους
κάτι περιμένουμε. Τίποτε δὲν ἐξοργίζει τὸ Θεό, ὅσο ἡ ἀσπλαχνία. Ὅλα τὰ κατορθώματα,
χωρὶς τὴν ἀγάπη, εἶναι μάταια. Ἡ γνώση
χωρὶς ἀγάπη.
Ὁδηγεῖ στὴν ἀλαζονεία,
στὶς διαιρέσεις καὶ στὰ σχίσματα.
1. (ΠΡΩΤΟΠΡ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΜΠΑΤΑΚΑ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΤΗΣ
ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΛΟΥ.
2. 2. ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΤΡΑΤΟΜΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΧΑΡΩΝΗ :
«ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΊΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ». ΑΘΗΝΑ 1996, ΤΟΜΟΣ Α΄.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)