menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Εκτροπές του οικογενειακού θεσμού

Εκτροπές του οικογενειακού θεσμού 
εις την σημερινήν πραγματικότητα - νομικές, ηθικές και κοινωνικές προεκτάσεις"



Το Σεβασμ. Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών* 

«Τό θέμα πού μο νετέθη νά ναπτύξω νώπιόν Σας πό τόν Μακαριώτατο Πρόεδρο καί τούς Σεβασμιωτάτους ν Χριστ δελφούς, μέλη τς Δ.Ι.Σ. τς 154ης Συνοδικς Περιόδου, πρός τούς ποίους κφράζω τίς εχαριστίες μου γιά τήν τιμή καί τήν μπιστοσύνη τους πρός τήν λαχιστότητά μου, χει τόν τίτλο «κτροπές το οκογενειακο θεσμο ες τήν σημερινήν πραγματικότητα —νομικές, θικές καί κοινωνικές προεκτάσεις».


μα τ ναθέσει τς εσηγήσεως πεδίωξα νά πληροφορηθ τί κριβςκατά τόν καθορισμό τν θεμάτων λέχθη στή σχετική συνεδρία τς Δ.Ι.Σ., προκειμένου νά προσπαθήσω νά νταποκριθ ναλόγως. μολογ τι τό πόσπασμα Πρακτικο τς σχετικς Συνεδρίας, τό ποο παρεκάλεσα νά μο δοθε καί μο στάλη, δέν μέ βοήθησε στήν ποσαφήνιση τν ζητουμένων το νατεθέντος ες μέ θέματος. ς κ τούτου  προσέγγιση καί τό περιεχόμενο τς εσηγήσεως διαμορφώθηκε μέ βάση τήν προσωπική κ μέρους μου κατανόηση το θέματος.


Κατ ρχήν  ρος «κτροπές», συνήθης στή δική μας γλώσσα τν κκλησιαστικν, εναι δύσκολο ως δύνατο νά γίνει ποδεκτός ερύτερα. Αντίθετα, ο ροι πού χρησιμοποιονται στήν Κοινωνιολογία τς σύγχρονης οκογένειας εναι ναλλακτικά πρός τή συμβατική οκογένεια σχήματα  ναλλακτικές μορφές οκογένειας [1].  ξιολόγηση ατν τν σχημάτων ργάνωσης το διωτικο βίου τν νθρώπων μέ βάση τά κριτήρια τς χριστιανικς θεολογίας περί γάμου καί οκογένειας εναι σφαλς ρνητική.  ντίθεση τς κκλησίας δεδομένη.  σύγκρισή τους μέ τόν Χριστιανικό γάμο καί τή χριστιανική οκογένεια ς «κατ οκον κκλησία»[2], πως πικράτησε νά νομάζεται, μς πιτρέπει τόν χαρακτηρισμό τους ς κτροπές. στόσο, ο παραδοσιακοί χαρακτηρισμοί ρνητικν φαινομένων καί καταστάσεων σήμερα σοκάρουν καί προκαλον ντιδράσεις, διότι ο πλεστοι τν νθρώπων —κόμη καί βαπτισμένοι χριστιανοί— ζον καί σκέπτονται γνοώντας τόν λόγο τς γίας Γραφς, τούς ερούς Κανόνες, γενικότερα τό θος καί τή γλώσσα τς κκλησίας.


«κτροπές το οκογενειακο θεσμο»  «ναλλακτικές μορφές οκογένειας» στή σημερινή πραγματικότητα συνιστον φαινόμενα τά ποα ποδεικνύουν τήν κκοσμίκευση καί ποχριστιάνιση τν συγχρόνων κοινωνιν, κοινωνιν καί λαν ν τούτοις μέ να πλούσιο χριστιανικό παρελθόν. Ατό ν πολλος σχύει καί γιά τήν λληνική κοινωνία.

Ο λόγοι πολλοί καί διάφοροι.

Βαθύτεροι,  φιλοσοφία το Διαφωτισμο καί  ντίληψη περί λευθερίας ς δυνατότητας περιόριστων τομικν πιλογν.

 θεοποίηση τν τομικν δικαιωμάτων,  ποία κ τν πραγμάτων πομειώνει τήν θική δέσμευση, τήν ασθηση το χρέους, τήν κοινωνική εθύνη, τό πνεμα τς θυσίας.
 γάμος καί  οκογένεια πό γεγονός κατ ξοχήν κκλησιαστικό καί κοινωνικός θεσμός θεμελιώδους σημασίας γίνεται, λο καί περισσότερο, τομική πόθεση πού ντάσσεται στή σφαίρα το διωτικο βίου.
 πτώση τς δημοτικότητας το γάμου καί  ποδυνάμωση το οκογενειακο θεσμο λόγω παναστατικν μεταβολν πού συντελονται καθημερινά.
 μείωση τς γαμηλιότητας.
 νοχή κόμη περισσότερο,  κοινωνική ποδοχή τν προγαμιαίων σεξουαλικν σχέσεων.
 ξάλειψη τν προκαταλήψεων ς πρός τίς γαμες μητέρες καί  νομική προστασία τν ξώγαμων παιδιν, πού συνεχς αξάνουν.
 αξηση τν διαζυγίων.
 πιθυμία τν γυναικν γιά ατονομία, κυρίως μεταξύ τν περισσότερο μορφωμένων καί οκονομικά νεξάρτητων.
πό τήν πίδραση τν γυναικείων πελευθερωτικν κινημάτων διαμορφώνεται νας καινούργιος τρόπος ζως, στά πλαίσια το ποίου  γάμος δέν ποτελε τό λφα καί τό μέγα τς ζως τς γυναίκας καί  ρωτας δέν συνδέεται πλέον μέ τόν γάμο [3].

λοι ατοί ο λόγοι —σως καί λλοι— συνετέλεσαν στήν μφάνιση μορφν γάμου καί ργάνωσης το οκογενειακο βίου, ο ποοι πό τό φς τς χριστιανικς διδασκαλίας περί γάμου καί οκογένειας θεωρονται κτροπές καί κατά τή σύγχρονη κκοσμικευμένη ντίληψη ναλλακτικές μορφές οκογένειας.

«Μέ ποιμαντική διάσταση», πως λέχθη στή Δ.Ι.Σ. κατά τόν ρισμό τν θεμάτων [4], θά ξετάσουμε μέ κάθε δυνατή συντομία τέσσερα φαινόμενα ξαιρετικά πίκαιρα γιά τήν λληνική πραγματικότητα καί τά ποα παρουσιάζουν καί γιά μς διαίτερο ποιμαντικό νδιαφέρον : τόν πολιτικό γάμο, τή μονογονεϊκή οκογένεια, τήν λεύθερη συμβίωση καί τόν λεγόμενο γάμο τν μοφυλοφίλων.


1.  πολιτικός γάμος
πως εναι γνωστό, μετά πό νδεκα αἰῶνες  Πολιτεία ν τει 1982 μέ τόν Νόμο 1250 καθιέρωσε τόν πολιτικό γάμο, ποδεχθεσα ν τέλει κάτω πό τή σθεναρή ντίδραση τς κκλησίας τόν προαιρετικό χαρακτήρα του.

 ερά Σύνοδος τς εραρχίας συγκληθεσα κτάκτως τόν ανουάριο το 1982 πευθύνθηκε μέ τήν π ριθμόν 2309/21-1-1982 γκύκλιό της «Πρός τόν εσεβ λληνικόν λαόν». Στήν ν λόγ γκύκλιο μεταξύ τν λλων τονιζόταν :
«Εναι ληθές, τι δέν νοεται χριστιανός ρθόδοξος, νήκων ες τήν κκλησίαν, καί μή τηρν τήν διδασκαλίαν της καί μάλιστα τήν δογματικήν. Διά τοτο καί εναι σαφές τι,  τελν πολιτικόν γάμον, χι μόνον δέν τελε ννομον καί κανονικήν σύζευξιν κατά τήν τάξιν τς θρησκείας, λλά καί καταπατε δημοσί καί νσυνειδήτως τήν περί τν 7 Μυστηρίων δογματικήν διδασκαλίαν τς κκλησίας μας.  . Σύνοδος κρίνει τι  οτω συμπεριφερόμενος κφράζει τήν θέλησιν καί προχωρε ες τήν κπλήρωσίν της, πως παύσ το λοιπο νήκων οσιαστικς ες τήν ξ ς προέρχεται κκλησίαν.  συνέπεια και ελικρίνεια πιβάλλει  τοιοτος νά παύσ καί τυπικς πλέον νά νήκ ες τούς κόλπους της» [5].

κολούθησε  π ριθμόν 2328 γκύκλιος τς Δ.Ι.Σ. τήν 20ή κτωβρίου 1982 μέ θέμα «Ποιμαντορική μέριμνα τς κκλησίας ν σχέσει μέ τόν Πολιτικόν Γάμον». παινοσα  . Σύνοδος τούς Δημάρχους καί Κοινοτάρχες πού ρνήθηκαν νά τελέσουν Πολιτικούς Γάμους καί πισημαίνουσα τήν πνευματική εθύνη σων κ τν δημοτικν ρχόντων τέλεσαν πολιτικούς γάμους, κατέληγε συνιστώντας ορίστως πατρική ποιμαντική μέριμνα «διά τά ζεύγη τν ρθοδόξων Χριστιανν τά τελέσαντα πολιτικόν γάμον, να τατα, μεταμελούμενα, τελέσωσι τόν θρησκευτικόν γάμον, διά νά πανασυνδεθσι μετά τς Μητρός κκλησίας»[6].

 ρνηση ρισμένων ερέων νά βαπτίσουν παιδιά πού προλθαν πό γονες πού συνψαν πολιτικό γάμο προκάλεσε τήν π ριθμόν 2395/5-9-1984 γκύκλιο τς Δ.Ι.Σ. [7]  ποία συνιστοσε τή βάπτιση ατν τν παιδιν.  πιχειρηματολογία τς γκυκλίου εναι λάχιστα πειστική. Καί, φυσικά, δέν γγίζει τό ζήτημα πς θά νατραφον καί πς θά διαπαιδαγωγηθον χριστιανικά τά παιδιά πού βαπτίσαμε, τά ποα ζον καί διαπαιδαγωγονται πό γονες πού γιά λόγους δεολογικούς καί μέ πολύ φανατισμό (περί ατν  λόγος) ντί το κκλησιαστικο μυστηρίου το γάμου πέλεξαν τόν πολιτικό γάμο καί οσιαστικά χουν πομακρυνθε πό τήν κκλησία.

 π ριθμόν 2665 γκύκλιος τς 4ης Νοεμβρίου 1998 ντιμετωπίζει τό ζήτημα «Περί τς κηδείας τν τελεσάντων πολιτικόν Γάμον». Στήν ν λόγ γκύκλιο καταβάλλεται προσπάθεια νά ξηγηθον ο λόγοι γιά τούς ποίους  ερά Σύνοδος τς εραρχίας τόν ανουάριο το 1982 χθη στήν πόφαση κατά τήν ποία ο τελοντες πολιτικό γάμο καί μμένοντες «ες τήν πιστίαν ατήν ποκόπτονται τς κκλησίας ξ δίας ατν παιτιότητος καί στερονται τν ελογιν καί τν εχν της». Καθώς μως, ς φαίνεται, πρξαν ντονες ντιδράσεις σέ περιπτώσεις ρνήσεως κκλησιαστικς ταφς σέ τελέσαντες πολιτικό γάμο,  γκύκλιος προτείνει«πως μετά συμπαθείας καί κρας συγκαταβάσεως ντιμετωπισθον πό τν ποιμένων καί Πνευματικν Πατέρων τς κκλησίας, νιοι περιπτώσεις κεκοιμημένων τελεσάντων πολιτικόν γάμον» [8].

Τέλος, πό πάντηση τς ερς Συνόδου σέ ρώτημα διώτου μετά πό γνωμάτευση τς πιτροπς Νομοκανονικν Ζητημάτων συνάγεται, τι κάποιος (κάποια) πού τέλεσε πολιτικό γάμο κωλύεται νά γίνει νάδοχος [9].
πί το ζητήματος το πολιτικο γάμου συμπερασματικς νομίζουμε τι, μετά μάλιστα τρες δεκαετίες φαρμογς το σχετικο Νόμου καί τν ζητημάτων πού κατά καιρούς νέκυψαν,  κκλησία φείλει
α) νά μελετήσει σφαιρικά τό θέμα·
β) νά ποτιμήσει τά στατιστικά δεδομένα·
γ) νά κωδικοποιήσει μέ εληπτο καί ποιμαντικά παγωγό τρόπο τίς μέχρι σήμερα ποφάσεις της· και
δ) μέ κάθε πρόσφορο μέσο νά καθοδηγήσει ποιμαντικά πί το θέματος τόν ερό Κλρο καί τό θεοφιλές ποίμνιό της.


2.  μονογονεϊκή οκογένεια αξηση τν διαζυγίων,  μείωση τς γαμηλιότητας καί τν δευτέρων γάμων,  πιθυμία τν γυναικν γιά νεξαρτησία, κφραζόμενη ς ρνηση τς συζυγικς σχέσης λλ χι καί τς γονεϊκς,  διαφοροποίηση πί τό νεκτικότερον στήν ντιμετώπιση τς γαμης μητέρας δήγησαν στήν αξηση τν μονογονεϊκν οκογενειν [10].

Στήν μφάνιση καί τόν πολλαπλασιασμό τους συντείνει κόμη  σύγχρονη ντίληψη κατά τήν ποία ποσυνδέεται  γάμος πό τή γονιμότητα, πως πίσης καί ο δυνατότητες πού προσφέρουν ο σύγχρονες ναπαραγωγικές τεχνολογίες σέ μία γυναίκα νά τεκνοποιε κτός γάμου καί χωρίς οασδήποτε μορφς σχέση μέ νδρα λλ πλς προμηθευόμενη νδρικά σπερματοζωάρια πό μία τράπεζα σπέρματος!

 μονογονεϊκή οκογένεια κατά κύριο λόγο εναι γυναικεία πόθεση, χωρίς, στόσο, νά πουσιάζουν καί μονογονεϊκές οκογένειες μέ ρχηγό νδρα. Τό σχμα ατό οκογενείας χει ντιμετωπισθε καί ξακολουθε νά ντιμετωπίζεται ς κτροπή, ς κατάσταση παθολογική πού φορ τομα πού εναι ( θά ξελιχθον σέ) προβληματικά. Ο οκογένειες ατές θεωρονται προϊόντα διάλυσης καί, κόμα, παθογόνες κυρίως σον φορ τήν νάπτυξη τν παιδιν καί τήν κοινωνικοποίησή τους. τσι  προσοχή τς κοινς γνώμης εναι κυρίως στραμμένη πρός τά παιδιά καί λιγότερο πρός τή μητέρα.

 συνειδητοποίηση τι  αξηση το ποσοστο τν μονογονεϊκν οκογενειν μπορε νά εναι ποτέλεσμα πιλογς, καί τι  πιλογή ατή ποτελε ρνηση τς συμβατικς συζυγικς οκογένειας μετέβαλε κάπως τήν νησυχία τς κοινς γνώμης, καί τό πρόβλημα πού ρχισε νά πασχολε εναι ο πιπτώσεις το σχήματος ατο, τς «πόκλισης» ατς στή συζυγική οκογένεια καί μέσω ατς στό κοινωνικό σύνολο [11].

σο καί ν τό σχμα τοτο τς μονογονεϊκς οκογένειας εναι περιορισμένης κτασης γιά τήν λληνική πραγματικότητα, παντωμένο κυρίως στά μεγάλα στικά κέντρα, δέν παύει νά ποτελε διαίτερης ποιμαντικς σημασίας ζήτημα τόσο ς πρός τήν μητέρα, άν τό σχμα συνιστ συνειδητή πιλογή της, σο καί ς πρός τό παιδί ( τά παιδιά) μις οκογένειας ατο το τύπου.

ξακολουθε  μητέρα μις μονογονεϊκς οκογένειας νά συνδέεται ς ζωτικό μέλος μέ τήν κκλησία; Μπορε νά μετέχει στά μυστήριά Της; Βαπτίζουμε τά παιδιά μις τέτοιας οκογένειας; Ποιμαντικά ρωτήματα τά ποα χρήζουν σοβαρς μελέτης καί νάλογων συνοδικν ποφάσεων.


3.  λεύθερη συμβίωσηΣτίς σύγχρονες κοινωνίες μφανίζεται λοένα καί μέ μεγαλύτερη συχνότητα  λεύθερη συμβίωση ς πιλογή καί τρόπος ζως μεταξύ προσώπων διαφορετικο  καί το δίου φύλου ς ναλλακτική μορφή οκογένειας.  λόγος κατ ρχήν γιά τήν λεύθερη συμβίωση προσώπων διαφορετικο φύλου, νδρα καί γυναίκας.

 ξάπλωση το φαινομένου ατς τς μορφς συμβιώσεως, δηλαδή κτός θρησκευτικο  πολιτικο γάμου καί τν νομικν δεσμεύσεων πού ατοί δημιουργον, καί  παίτηση τν νδιαφερομένων πό τίς διάφορες κυβερνήσεις καί τά κόμματα γιά νομοθετική ναγνώριση καί ρύθμιση ατς τς μορφς συμβίωσης κατά τρόπο νάλογο μέ σα σχύουν γιά τή συμβατική οκογένεια, δήγησε τά περισσότερα ερωπαϊκά κράτη στή θέσπιση σχετικν νόμων ναγνώρισης το σχήματος καί παροχς ρισμένων δικαιωμάτων πού προσφέρει  θεσμός το γάμου, πως πιδόματα, δειες, ενοϊκή φορολογική μεταχείριση, διατήρηση τς οκογενειακς στέγης  κάποιας διατροφς, κόμα καί κάποια κληρονομικά δικαιώματα.

Ατό γινε καί στή χώρα μας μέ τόν Νόμο 3719/2008 «Γιά τίς μεταρρυθμίσεις γιά τήν οκογένεια, τό παιδί, τήν κοινωνία καί λλες διατάξεις», μέ τόν ποο καθιερώθηκε τό «Σύμφωνο λεύθερης Συμβίωσης» παρά τίς ντιδράσεις τς Δ.Ι.Σ. [12], εραρχν, θρησκευτικν ντύπων, κόμη καί τς Συνόδου τν ν λλάδι Ρωμαιοκαθολικν πισκόπων [13].

Κατά τήν ατιολογική κθεση τό «Σύμφωνο» «ποτελε να καθεστώς διαφορετικό πό τό γάμο : πρόκειται γιά μιά ναλλακτική μορφή μόνιμης συμβίωσης καί χι γιά μιά μορφή ̒ ̒ χαλαροῦ᾽᾽ γάμου». Καί  τότε ρμόδιος πουργός τς Δικαιοσύνης, κφράζοντας τίς κυβερνητικές θέσεις, ποστήριζε τι μέ τόν συγκεκριμένο νόμο πιχειρεται νά ρυθμιστε νομοθετικά να παρκτό κοινωνικό φαινόμενο, δηλαδή  γέννηση παιδιν κτός γάμου, ο μονογονεϊκές οκογένειες πού συνεχς αξάνονται καί ο προστάτευτες γυνακες πό τή μακρόχρονη πολλές φορές λεύθερη συμβίωση. τσι κτιμται τι μέ τό «Σύμφωνο λεύθερης Συμβίωσης»,  συμβίωση γίνεται «λιγότερο λεύθερη», πιπόλαιη καί δικη, φο συνδέεται μέ ρους, συμφωνίες καί δεσμεύσεις [14].

Εναι πασιφανές τι  κκλησία σέ καμία περίπτωση δέν μπορε νά ποδεχτε γιά τά μέλη της τό «Σύμφωνο λεύθερης Συμβίωσης», πως καί τόν πολιτικό γάμο. ν τούτοις, πέρα πό τήν πλήρη καί σαφ ντίθεσή της, δέν χει τή δυνατότητα νά μποδίσει τήν Πολιτεία νά προβε κατά τήν κρίση της σέ νομοθετικές ρυθμίσεις πού φορον μικρές  μεγάλες κατηγορίες πολιτν της, πού δέν νήκουν στήν ρθόδοξη κκλησία  λλα ναγνωρισμένα θρησκεύματα καί μολογίες καί πιθυμον μιά τέτοιου εδους συμβίωση. ναμφίβολα στήν κατηγορία ατή θά ερεθον καί πολίτες ο ποοι εναι βαπτισμένοι ρθόδοξοι χριστιανοί, ο ποοι μως μφορονται πό δέες καί ντιλήψεις ξένες καί ντίθετες πρός τή διδασκαλία, τήν παράδοση καί τό θος τς κκλησίας.

 νακίνηση το ζήτηματος τό 2008 ν ψει τς νομοθετικς ρυθμίσεως καί  χρήση ρισμένων ρων —σφαλς γιογραφικν καί κανονικν πως πορνεία καί παλλακεία, ο ποοι μως σήμερα κατανοονται διαφορετικά—, προκάλεσε τεράστιες ντιδράσεις καί πειλήθηκαν κόμη καί μηνύσεις. πό τήν λλη πάλι  ποψη τι φο μέχρι το 893 μ.Χ., πού  ατοκράτορας Λέων  ΣΤ’  Σοφός κατέστησε ποχρεωτική τήν ερολογία το γάμου, καί τά νομικά ζητήματα το γάμου μέχρι τότε νκαν στήν ποκλειστική ρμοδιότητα τς Πολιτείας, γιατί καί τώρα νά μή γίνεται τό διο δεκτό, πέφερε σύγχυση, ποδυναμώνοντας μία παράδοση 10 αώνων σέ ,τι φορ τίς σχέσεις το δικαίου περί το γάμου καί τς κκλησιαστικς ερολογίας του [15].

ν τέλει, τό νομοσχέδιο ψηφίστηκε καί κατέστη νόμος το Κράτους. Καί  κκλησία χει χρέος νά μελετήσει καί νά ντιμετωπίσει τίς συνέπειες το «Συμφώνου».
Πρτον, πόσο τό συγκεκριμένο σχμα συμβίωσης, νομοθετικά κατοχυρωμένο πλέον, πηρεάζει ρνητικά τή χριστιανική ντίληψη περί γάμου καί οκογένειας τς σύγχρονης λληνικς κοινωνίας.
Δεύτερον, πς θά διαφυλάξει τά μέλη της κενα πού γιά διαφόρους λόγους, πιπόλαια καί βασάνιστα, θά πιλέξουν γιά ρισμένο χρονικό διάστημα  καί μονίμως τόν συγκεκριμένο τρόπο λεύθερης συμβίωσης ντί τς κκλησιαστικς ερολογίας τς συζυγίας τους.
Τρίτον, ποιά θά εναι  στάση της πρός τά μέλη της, τά ποα συνψαν καί ξακολουθον νά ζον πό τό καθεστώς «λεύθερης συμβίωσης». Θά πιτρέπει νά μετέχουν στά μυστήριά της καί πρωτίστως στή θεία Εχαριστία; Θά βαπτίζει τά παιδιά πού θά προέρχονται πό γονες πού ζον πό τήν νευλόγητη σχέση τς λεύθερης συμβίωσης; Τέλος, θά τούς δέχεται ς ναδόχους  ς μάρτυρες (κουμπάρους) στά μυστήρια το Βαπτίσματος καί το Γάμου; λλά καί κατά τήν κδημία τους θά πιτρέπει τήν τέλεση τς ξοδίου κολουθίας;
Δυστυχς, μέχρι σήμερα ατές ο παράμετροι δέν χουν ποιμαντικά μελετηθε καί, φυσικά, δέν χουν ληφθε ο ναγκαες συνοδικές ποφάσεις.


4. Ο γάμοι τν μοφυλοφίλων θλίψη,  γανάκτηση καί  προβληματισμός τς κκλησίας, το ερο Κλήρου καί τν πιστν μελν της, κορυφώνεται μπροστά στή διαγραφόμενη προοπτική τό «Σύμφωνο λεύθερης Συμβίωσης» πού  νόμος 3719/2008 ναγνώρισε γιά τά τερόφυλα ζευγάρια νά πεκταθε καί γιά τά μόφυλα, δηλαδή νά φτάσουμε κατά τή δημοσιογραφική γλώσσα στόν γάμο τν μοφυλοφίλων.

δη δεκαπέντε χρες —πρώτη  λλανδία τό 2001 καί τελευταία  Νέα Ζηλανδία (πό τόν περασμένο πρίλιο),  πρώτη στήν περιοχή σίας-Ερηνικο— προχώρησαν νομοθετικά (μέ διάφορες παραλλαγές πό χώρα σέ χώρα) στήν ναγνώριση το γάμου μεταξύ προσώπων το δίου φύλου ς ναλλακτική μορφή οκογένειας.

Πρός τήν κατεύθυνση ατή φαίνεται τι θονται τά πράγματα κι δ στήν πατρίδα μας [16]. Μέ φορμή τήν ψήφιση τό 2008 το Νόμου 3719 γιά τό «Σύμφωνο λεύθερης συμβίωσης» τερόφυλων ζευγαριν  τότε πουργός τς Δικαιοσύνης —πουργός τς λεγόμενης συντηρητικς παρατάξεως— εχε νακοινώσει τι εχε συστήσει μάδα ργασίας,  ποία θά μελετοσε διεξοδικά τήν προοπτική τς θεσμοθέτησης τς λεύθερης συμβίωσης καί φιλομόφυλων τόμων [17].

λοι θυμόμαστε τά σα εχαν γίνει τόν ούνιο το 2008 στήν Τλο  διάφορες κατά καιρούς δηλώσεις δημοτικν ρχόντων, ο ποοι, παράλληλα μέ τόν μεθοδευμένο δημοσιογραφικό θόρυβο τν Μ.Μ.Ε., δημιουργον κλίμα καί λειτουργον ς μοχλός πίεσης πρός τά κόμματα καί τήν κάστοτε κυβέρνηση.

λλωστε κατά τή συζήτηση στή Βουλή το νομοσχεδίου γιά τό «Σύμφωνο λεύθερης Συμβίωσης» πού εχε καταθέσει  Κυβέρνηση τς Νέας Δημοκρατίας, δύο λλα κόμματα τό ΠΑΣΟΚ καί  ΣΥΡΙΖΑ ζήτησαν νά πεκταθε  σχύς του καί στά μόφυλα ζευγάρια.

πιπλέον τό πιστημονικό Συμβούλιο τς Βουλς εχε τότε προειδοποιήσει τήν Κυβέρνηση γιά τό νδεχόμενο παραβίασης τς Ερωπαϊκς Σύμβασης Δικαιωμάτων το νθρώπου πειδή περιορίζει τήν πρόνοια το Συμφώνου Συμβίωσης στά τερόφυλα πρόσωπα καί δέν τό πεκτείνει καί στά μόφυλα [18].

ς σημειωθε κόμη τι τό γεγονός, τι δέν συμπεριλήφθηκαν στό «Σύμφωνο λεύθερης Συμβίωσης» καί τά μόφυλα ζευγάρια, πέτρεψε σέ κάποιους νά προσφύγουν στό Ερωπαϊκό Δικαστήριο νθρωπίνων Δικαιωμάτων, πόφαση το ποίου δέν χουμε κόμη [19].
λα ατά, πως φοβούμαστε, ργά  γρήγορα, θά μς φέρουν ς κκλησία ντιμετώπους μέ τήν πόφαση κυβερνώντων καί κομμάτων νά ναγνωριστε καί στήν πατρίδα μας νομικά  «γάμος» τν μόφυλων ζευγαριν  νά πεκταθε τό «Σύμφωνο λεύθερης Συμβίωσης» πού σχύει δη γιά τά τερόφυλα ζευγάρια καί στά μόφυλα.

Κανείς δέν μπορε νά γνωρίζει πό τώρα τίς προϋποθέσεις πού θά τεθον καί τά δικαιώματα πού θά ναγνωριστον. Θά εναι μως τραγικό, άν φτάσουμε ς τό σημεο νά τούς ναγνωρισθε καί τό δικαίωμα υοθεσίας παιδιν.

Καί τό ρώτημα πού τίθεται εναι : Τί θά πράξουμε ς κκλησία νώπιον νός τέτοιου νδεχομένου, τό ποο, ς φαίνεται, εναι σχεδόν βέβαιο καί χρονικά χι πολύ μακρινό;
Θά ντιδράσουμε; Πς; μέ ποιούς τρόπους; μέ ποιά προετοιμασία καί σέ ποιά πίπεδα; Καθολικά καί συντονισμένα πως συνηθίζουμε, δίκην λεύθερων σκοπευτν μέ μφίβολα ποτελέσματα;

να δεύτερο : ν παρά τήν ργανωμένη καί συντονισμένη ντίδρασή μας, πως πρόσφατα συνέβη καί στή Γαλλία,  περιώνυμος «γάμος» τύχει νομοθετικς ναγνώρισης, τί ς κκλησία θά πράξουμε;

Κατ ρχήν, ναντι τν κυβερνώντων καί τν βουλευτν πού θά ψηφίσουν μία τέτοια πρωτοφαν καί χαρακτήριστη ρύθμιση. Θά συνεχίζουμε νά συμπορευόμαστε, πως μέχρι σήμερα, σάν νά μήν χει συμβε τίποτε; ρώτημα καίριας σημασίας.

ναντι τν μελν τς κκλησίας μέ τή συγκεκριμένη σεξουαλική πόκλιση, τά ποα μως μέ τόν «γάμο» τους  τή δημόσια «συμβίωσή» τους θά ποτελον πρόκληση καί σκάνδαλο τέτοιου μεγέθους πού μέχρι σήμερα δέν γνώρισε  κκλησία το Χριστο κατά τόν δισχιλιετ βίο της;

δ δέν πρόκειται γιά σκηση οκονομίας  γιά πίδειξη τς φιλανθρωπίας τς κκλησίας ναντι σθενν μελν της πού μάρτησαν βαρύτατα, λλά γιά νατροπή τς εαγγελικς θικς καί τς φυσικς τάξεως, γκαθιδρυμένης πό τόν διο τόν Δημιουργό Θεό σέ μία πό τίς ερώτερες πτυχές τς νθρώπινης παρξης πως εναι  γενετήσια.

Συμπεραίνοντας πιτρέψατέ μου νά πισημάνω τά κόλουθα :
α. Τά ναλλακτικά πρός τή συμβατική οκογένεια σχήματα ργάνωσης το διωτικο βίου στήν ποχή μας, ,τι δηλαδή πό τήν πλευρά τς κκλησίας χαρακτηρίζουμε ς κτροπές, ποτελον φλέγοντα ζητήματα γιά τούς νθρώπους τς ποχς μας.

β.  κκλησία φείλει νά μελετήσει ες βάθος τά φαινόμενα καί μέ τή συμβολή στελεχν της Κληρικν καί θεολόγων μέ ξειδικευμένες γνώσεις καί λιπαρή θεολογική συγκρότηση νά διαμορφώσει τίς θέσεις της, τήν κκλησιαστική δηλαδή μαρτυρία της.

γ.  ερά Σύνοδος ξιοποιώντας τούς καρπούς ατς τς μελέτης θά δει νά ργανώσει τήν πεύθυνη νημέρωση το ερο Κλήρου της καί τήν πνευματική καθοδήγηση τν μελν της μέ σύγχρονους καί πρόσφορους τρόπους.  γνωστοποίηση τν θέσεων καί τν ποφάσεών της μέ τή μορφή γκυκλίων πευθυνομένων «Πρός τόν εσεβ λληνικόν λαόν» καί σέ γλωσσική μορφή πού σήμερα πωθε εναι ξεπερασμένη καί ναποτελεσματική.

Τελειώνοντας σημειώνω τι θελημένα πέφυγα νά προβ σέ συγκεκριμένες προτάσεις καί τοτο διότι φροντι ατές θά δει νά προκύψουν πό τή συνοδική διαβούλευση το ερο σώματός μας καί νά κφράζουν τό φρόνημα καί τή γνώμη λων μας , τό λιγότερο, «τν πλειόνων».

Γιά τίς τέλειες τς εσηγήσεως παρακαλ νά τύχω τς πιεικείας Σας.
Γιά τήν πομονή σας Σς εχαριστ

Σημειώσεις
1. Λουκίας Μ. Μουσούρου, Κοινωνιολογία τς σύγχρονης οκογένειας, [Βιβλιοθήκη Κοινωνικς πιστήμης καί Κοινωνικς Πολιτικς], θήνα 2006, σ. 78.
2. Α’ Κορ. 16,19· Ρωμ. 16,5.
3. Α. Μισέλ, Κοινωνιολογία τς οκογένειας καί το γάμου, μετάφραση Λ.Μ. Μουσούρου, [Βιβλιοθήκη Κοινωνικς πιστήμης καί Κοινωνικς Πολιτικς], θήνα 2000, σσ. 196-197. Πρβλ. Πάνου Δ. Νικολόπουλου,  μετάλλαξη τς οκογένειας, θήνα 2011, σσ. 9-11.
4. πόσπασμα Πρακτικν Δ.Ι.Σ. Συνοδική Περίοδος 156η, Συνεδρία Λ’ τς 4.6.2013.
5. Α Συνοδικαί γκύκλιοι, τόμος ΣΤ’ (1982-1995), θναι 2001, σ. 12.
6. Α Συνοδικαί γκύκλιοι, .π., σ. 40.
7. Α Συνοδικαί γκύκλιοι, .π., σσ. 150-151.
8. Α Συνοδικαί γκύκλιοι, τόμος Ζ’ (1996-2000), Αθναι 2006, σ. 132.
9. Γεωργίου Φραγκιαδάκη, Ερετήριον Νομοκανονικν ποφάσεων τς ερς Συνόδου τς κκλησίας τς λλάδος. γκρίσει καί ελογί τς ερς Συνόδου τς κκλησίας τς λλάδος, θναι 2007, σ. 60.
10. Δήμητρας Κογκίδου, Μονογονεϊκές οκογένειες. Πραγματικότητα-Προοπτικές-Κοινωνική πολιτική, θήνα 1995.
11. Πρβλ. Λ. Μ. Μουσούρου, Κοινωνιολογία τς σύγχρονης οκογένειας, .π., σσ. 83-84.
12. Σχετική πόφαση λήφθη κατά τή συνεδρία τς Δ.Ι.Σ. στίς 17.3.2008.
13. π ριθμ. πρωτ. 388/26-3-2008 πόφαση-νακοινωθέν. Βλ. Νεκταρίου Κ. Τσαρουχ, Τό Σύμφωνο Συμβιώσεως (εσήγηση στήν Εδική Συνοδική πιτροπή Γάμου), σ. 10.
14. Βλ. Νεκταρίου Τσαρουχ.π., σ. 7.
15. Παντελ Καλαϊτζίδη, Συμβίωση καί κκλησία,  Καθημερινή 25.3.2008.
16. Θεοδώρου Ζήση, Πρωτοπρ., Σύμφωνο λεύθερης διάλυσης τς οκογένειας καί τς κοινωνίας, Θεοδρομία 10 (2008), τεχος 1 (ανουάριος-Μάρτιος), σ. 14.
17. λλά καί τελευταα, σύμφωνα μέ γγραφο το τέως πουργο Δικαιοσύνης κ. ντώνη Ρουπακιώτη πού διαβιβάστηκε στή Βουλή, καί  παρούσα Κυβέρνηση μελετ τό θέμα πέκτασης το συμφώνου συμβίωσης καί μεταξύ τν μοφυλοφίλων (http ://www.skai.gr/news/Greece/article/224712).
18. «Τό Ερωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων το νθρώπου δέχεται τι  προστασία τς γενετήσιας κατεύθυνσης ντάσσεται στό πεδίο φαρμογς το ρθρου 14 τς Ερωπαϊκς Σύμβασης Δικαιωμάτων το νθρώπου περί παγόρευσης τν διακρίσεων, καθώς καί τι  ννοια τς οκογενείας δέν περιορίζεται σέ σχέσεις βασισμένες στό γάμο, λλά περιλαμβάνει καί λλους de facto οκογενειακούς δεσμούς, ταν μέρη ζον κτός γάμου».

*Εισήγηση στη Συνεδρία τς ερς Συνόδου τς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος 
ΠΗΓΗ: synodoiporia.blogspot.g

▣ Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου