menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Ευλογία από την Αριζόνα.


Του Αρχιμανδρίτη π. Σαράντη Σαράντου

Ένα από τα 19 Ορθόδοξα Μοναστήρια πού ίδρυσε στήν Αμερική ο Γέροντας Ἐφραίμ, ο προηγούμενος τής Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους, βρίσκεται στήν Ἀριζόνα, καί είναι τό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου. 
Τό μοναστήρι αυτό εἶναι τό δεύτερο μέρος τῆς Ἀμερικῆς σέ ἐπισκεψιμότητα μετά τό ξακουστό φαράγγι Grand Canyon (ἕνα ἀπό τά θαύματα τῆς Ἀμερικανικῆς φύσης).


Ἀπό τό ἀεροδρόμιο «Φοῖνιξ» μᾶς παρέλαβε ἕνας νέος μοναχός τῆς ἱερᾶς Μονῆς, ὁ π. Ἀντώνιος. Τεράστια πόλη ὁ «Φοῖνιξ». Πέντε ἑκατομμύρια κάτοικοι σέ ἔκταση τουλάχιστον τετραπλάσια τῶν Ἀθηνῶν. Λίγη βλάστηση καθότι βρίσκεται στίς παρυφές τῆς ἐρήμου τῆς Ἀριζόνας. Πλατεῖα ἡ λεωφόρος μέ ἕξι λωρίδες. Μετά ἀπό μιά ὥρα φθάσαμε στήν ἱερά Μονή.
Ὡραιότατη εἴσοδος χωρίς σιδερένια ἤ ξύλινη πόρτα ἀσφαλείας. Ἕνα μικρό στηθαῖο, πού τό ὕψος του φθάνει στό στῆθος σου, χωρίζει τήν ἱερά Μονή ἀπό τήν ὑπόλοιπη γύρω ἔρημο. 
Ὅταν ὁ ἅγιος Γέροντας, ὁ π. Ἐφραίμ ἀνίχνευε τήν περιοχή, φθάνοντας στό συγκεκριμένο σημεῖο ἀκούγονταν κωδωνοκρουσίες σάν τῆς ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τίς ἄκουσε καί ὁ συνοδός του, γηραιός π. Ἀντώνιος. Κατάλαβαν ὅτι ἄνωθεν σημεῖο τούς ὑπεδείκνυε τόν τόπο, πού θά στηνόταν τό μοναστήρι. Μέ εἰδικές προσευχές τοῦ ἁγίου Γέροντος μετά ἀπό γεώτρηση βρέθηκε νερό.
Μέ τίς εὐχές τοῦ ἁγίου Γέροντος ὁ ἄνυδρος κατάξερος καί γεμᾶτος κάκτους τόπος ἔγινε ὄαση. Οἱ κάκτοι ἔγιναν τά ἐπιβλητικά ὅρια ἐντός τῶν ὁποίων σπάρθηκαν, φύτρωσαν, ἄνθισαν καί καρποφόρησαν ἐλιές, πορτοκαλιές, γκρέϊπ φρούτ, μῆλα γκόλντεν, μπανάνες, ζαρζαβατικά, φυστικιές καί διάφορα ἄλλα καλλωπιστικά λουλούδια διαφόρων χρωμάτων καί ποικιλιῶν.
Ἀφοῦ περάσουμε τήν ἁπλῆ πέτρινη εἴσοδο, τό ἀρχονταρίκι, ἕνα εὐρύχωρο ξύλινο κιόσκι σέ ξεκουράζει μέ τή σκιά του, τό δροσερό νερό καί τό λουκούμι πού σοῦ προσφέρει εὐγενικά ὁ π. Μάρκελλος μέ τά καλά Ἑλληνικά του. Ἕνας μοναχός ἀπό τό ἀρχονταρίκι σέ συνοδεύει στά πολύ κοντινά δροσερά δωμάτια σέ προκατασκευασμένα σπιτάκια, χαμηλά, ταπεινά καί συμβατά μέ τό περιβάλλον τῆς ἐρήμου.

Ἁγιορείτικον, κατανυκτικόν περιβάλλον…
Ἐμεῖς οἱ προσκυνητές ἔχουμε τίς πρῶτες ἐντυπώσεις μας ἀπό τόν ἱερό Ναό καί τίς πρῶτες ἐμπειρίες μας μέσα στό σκοτάδι.
Τά μεσάνυχτα, στή 1 ἡ ὥρα ἀρχίζει ἡ πρωϊνή ἀκολουθία. Δώδεκα καί σαρανταπέντε τά μεσάνυχτα ἀνοίγει ἡ πόρτα τοῦ μικροῦ ἀξιοπρεποῦς διαμερίσματος, στό ὁποῖο μᾶς φιλοξενοῦσαν στήν ἱερά Μονή. Ἀκούγεται ἡ φωνή τοῦ νεαροῦ μοναχοῦ π. Νεκταρίου.
Μᾶς φωνάζει: Father Sarantis, get up! Father Gregorios, get up! Father Abraam, get up! Παπᾶ… Ἐκκλησία. 
Διαπιστώνει ὅτι ξυπνήσαμε, βάζει μετάνοια στούς ἱερεῖς καί ἀπέρχεται γιά νά συνεχίσει τό διακόνημά του ξυπνώντας καί καλώντας τούς προσκυνητές στό ναό. Ὁ ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ἔχει πρίν ἀπό λίγα λεπτά καταλάβει τή θέση του κοντά στό δεξιό ἀναλόγιο. Ἕνας ἕνας οἱ προσκυνητές καί οἱ προσκυνήτριες ἀφοῦ κατά τό τυπικό, ἀσπαζόμαστε τίς ἱερές εἰκόνες, καταλήγουμε στήν ἔμψυχη εἰκόνα, ἀσπαζόμενοι εὐλαβικά τό λιπόσαρκο χέρι τοῦ μικρόσωμου ἁγίου Γέροντος π. Ἐφραίμ, ἐνῷ τόν ἀκοῦμε ψιθυριστά νά λέγει «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ … ἐλέησόν με».
Οἱ 45 – 50 μοναχοί καί ἱερεῖς καταλαμβάνουν τά μπροστινά καί πλαϊνά στασίδια τοῦ μισοῦ ἐμπρόσθιου ναοῦ. Οἱ ἄλλοι 100 περίπου ἤ διπλάσιοι ἐπισκέπτες τακτοποιοῦνται στά στασίδια στό ἄλλο μισό ὀπίσθιο μέρος τοῦ ναοῦ. Ὅλοι ἔχουν δυνατότητα θέας τῶν ἱερῶν εἰκόνων τοῦ τέμπλου, τῶν προσκυνηταριῶν καί τῶν ἀναλογίων.
Κολώνες δέν ὑπάρχουν στό μέσον γιά νά ἐμποδίζουν τή θέα τῶν δρωμένων καί τό ἄκουσμα τῶν ψαλλομένων. Ὁ ναός σκοτεινός φωτίζεται μόνο μέ τά τέσσερα καντήλια δεξιά τῆς Ὡραίας Πύλης καί τά τέσσερα ἀριστερά μαζί μέ τά καντηλάκια τῶν λοιπῶν προσκυνηταριῶν κρεμασμένων μπροστά στίς ὁλοζώντανες, ἕτοιμες νά σοῦ μιλήσουν ἅγιες εἰκόνες. Κάποια κεράκια ἐναλλάξ φωτίζουν τά ἀναλόγια τόσο, ὅσο νά βλέπουν τά ἱερά βιβλία καί νά ψέλνουν οἱ μοναχοί ψάλτες.
Στή μία ἡ ὥρα ἀκριβῶς ἀρχίζει τό μεσονυκτικό τελούμενο στό ὀπίσθιο μέρος τοῦ ναοῦ ἐκεῖ πού στέκονται οἱ προσκυνητές, ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά. Ἁγιορείτικο κατανυκτικό περιβάλλον. Καθημερινά διακόσια κατά μέσον ὅρο ἄτομα εὐχαριστοῦν, δοξολογοῦν καί ἱκετεύουν τόν ἐν Τριάδι Κύριο μέ μιά καρδιά, μέ ἕνα ἄηχο στόμα, μέ μιά κατανενυγμένη ψυχή. Εἶναι τόσος ὁ σεβασμός ὅλου τοῦ σώματος τῶν ἐκκλησιαζομένων ἐπί τρίωρο, πού νομίζεις μερικές στιγμές ὅτι βρίσκεσαι μόνος σου στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι ἀθόρυβοι σάν ἀνύπαρκτοι.
Οἱ ψάλτες καί οἱ ἱερεῖς ἄκρως ταπεινοί ὡς ἀνύπαρκτοι καί αὐτοί σέ βοηθοῦν νά συναισθάνεσαι τό μεγαλεῖο τοῦ Ἐσταυρωμένου πρῶτα καί ὕστερα Ἀναστάντος Κυρίου. Χαίρεσαι γιατί συνειδητοποιεῖς ἐμπειρικά, ἐκεῖ μέσα, ὅτι πιστεύεις σ΄ Ἕνα Θεό Πατέρα πού δέν σέ πιάνει ἀπό τό σβέρκο ἤ ἀπό τό λαιμό γιά νά Τόν πιστέψεις, στόν Υἱό Του πού συγκαταβαίνει, κλίνει οὐρανούς καί καταβαίνει κάθε μέρα, γιά νά γίνει βρωτός καί μεθεκτός ἀπό τόν οἱονδήποτε καί στό Ἅγιο Πνεῦμα πού ὅπου θέλει πνεῖ, ἔρχεται καί σέ παρηγορεῖ ὅτι ὅπου νἆναι τελειώνει τό μικρό ἤ μεγαλύτερο μαρτύριό σου.

Ἔμπροσθεν τῆς Παναγίας τῆς Ἀριζονίτισας
Μπροστά στήν Ἀριζονίτισα δέν μπορεῖς νά μή λυγίσεις, ὅσο σκληρός, ὅσο ἀγέρωχος, ὅσο ἄσπλαχνος καί νἆσαι.
 Δέν μπορεῖς νά μή θυμηθεῖς, ἐνώπιόν Της, τούς δικούς σου καί τούς ξένους. Σοῦ θυμίζει ὀνόματα, προβλήματα, καϋμούς, κρίσεις, κατακρίσεις, ἀχαριστίες, ἀγνωμοσύνες, ἁμαρτίες, ἀνάγκες, ἀντιθέσεις, ἀδιέξοδα. Ἔπειτα τά μαζεύει ὅλα κοντά Της… ἡ Ἀριζονίτισα. Τά καταθέτει μπροστά στό παιδάκι Της καί Ἀφέντη Χριστό.
Κάθε φορά πού ἤμουν ὑποχρεωμένος ὡς μή λειτουργός νά εἶμαι στό ἴδιο στενάχωρο στασίδι, γύρευα νά βρῶ ἕνα ἄλλο, πιό εὐρύχωρο. Τελικά καλά πού δέν ἔφυγα. Ἴσως θά ἔχανα ὅ,τι κέρδισα. Αὐτές τίς τρεῖς ὧρες πού βρίσκεσαι ἐγκλωβισμένος στό στασίδι σου τά βλέπεις ὅλα. Βλέπεις τήν ἄβυσσο τῆς ἀναξιότητάς σου καί τῶν Kριμάτων σου. Δέν ξέρεις ἀπό ποῦ νά φύγεις. Μολονότι βάσει τοῦ αὐστηροῦ ἀμερικάνικου νόμου ὑποχρεοῦνται νά ἔχουν κόκκινες φωτεινές ἐπιγραφές ἐξόδου γιά λόγους ἀσφαλείας τοῦ κοινοῦ, EXIT καί μπορεῖς νά βρεῖς τήν ἔξοδο, τελικά δέν φεύγεις.
Εἶναι τοῖς πᾶσι πλέον γνωστό ὅτι ὅλες οἱ ἱερές Ἀκολουθίες καί οἱ θεῖες Λειτουργίες τελοῦνται σύμφωνα μέ τό Ἁγιορείτικο Τυπικό. Βυζαντινή μουσική ὅπως στό Ἅγιον Ὄρος καί ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα, ὅπως λέγεται καί διαβάζεται καί στό Ἅγιον Ὄρος, ἀλλά καί σέ ὅλες τίς ἐκκλησίες τῆς πατρίδος μας. Αὐτή ἡ τάξη ἐπικρατεῖ καί στά 19 Μοναστήρια, πού ἔχει ἱδρύσει ὁ Γέροντας Ἐφραίμ θαυματουργικῶς στήν Ἀμερική.
Δέν εἶναι θαῦμα τό γεγονός ὅτι ὅλοι οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές πού δέν εἶχαν ἰδέα ἀπό ἀρχαῖα ἑλληνικά σήμερα μιλοῦν καί ψάλλουν στήν ἑλληνική γλῶσσα (!) στήν τελειότερη γλῶσσα τῆς οἰκουμένης; Ὁ χρόνος τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι σύντομος.
Αὐτήν τήν παράδοση ἔφερε ὁ ἅγιος Γέροντας καί στήν Ἀμερική, ἐπειδή ἔχει ἐμπειρία τῆς μυστικῆς ἐν Χριστῷ πνευματικῆς ζωῆς ἐκφραζομένης σέ πολλές πτυχές τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ἀλλά καί στήν κορυφαία τῆς θείας Λειτουργίας.

Ὁ Χερουβικός Ὕμνος
Ἰδιαιτέρως πρέπει νά τονίσουμε ὅτι τό μόνο πού λέγεται στίς καθημερινές λειτουργίες χορωδιακά, μεγαλόπρεπα, ἀλλά κατανυκτικά καί σεμνά εἶναι ὁ «Χερουβικός Ὕμνος», ψαλλόμενος ἀπό ἕξι νέους μοναχούς ἀγγελικῆς φωνῆς. Ὁ «Χερουβικός Ὕμνος» ἀνοίγει καί τίς πιό σκληρές καρδιές καί φωτίζει τά σκότη τοῦ πιό σαλεμένου μυαλοῦ. Ἄνθρωποι χαμένοι, μπερδεμένοι, ναρκωμένοι, τσακισμένοι, ξύπνησαν, σηκώθηκαν, ἔκλαψαν, μετάνοιωσαν ὅταν «τυχαῖα» βρέθηκαν ἀνάμεσα σ΄ αὐτούς τούς ἰσαγγέλους ἀνθρώπους, ψάλλοντας τόν «Χερουβικό Ὕμνο» καί τό «Ἄξιόν ἐστι» μετά τόν καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων.
Ὅταν φθάνει ἡ στιγμή τοῦ «Χερουβικοῦ Ὕμνου» μέχρι καί τό «τά Σά ἐκ τῶν Σῶν» καί τό «Ἄξιόν ἐστι» καί τῆς Θείας Κοινωνίας βεβαιώνεσαι ὅτι αὐτά πού εἶδε, πιστεύει καί γράφει ὁ θεϊκός ἱερός Χρυσόστομος, δέν εἶναι φαντασίες, ἀλλά πραγματικότητες ἐπαναλαμβανόμενες κάθε μέρα στή μακρινή Ἀριζόνα, ἀλλά καί σέ κάθε διπλανή ἐνορία μας.

Ὁ ἅγιος Γέροντας
Ὁ ἅγιος Γέροντας ὅλες τίς ὧρες στέκεται ἀκλόνητος, ἄφωνος, ἀφοῦ πιά δέν λειτουργεῖ. Εἶναι ὑπέργηρος, 84 ἐτῶν. Λειτουργεῖ μυστικά. Μόνο στό «Σέ ὑμνοῦμεν, Σέ εὐλογοῦμεν, Σοί εὐχαριστοῦμεν Κύριε καί δεόμεθά Σου ὁ Θεός ἡμῶν» ἀκούγεται ἡ ἰσχνή φωνούλα του μαζί μέ τό νεαρό καλλίφωνο εὐλαβικό μοναχό, πού σιγοντάρει γιά νά μή χαθεῖ τό κεντρικότατο αὐτό μέλος τῆς Θείας Εὐχαριστίας τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἐνῷ μυστικῶς, ἀφράστως τελεσιουργεῖται ἡ μεταβολή τῶν Τιμίων Δώρων.
Δέν μποροῦμε νά περιγράψουμε τά λίγα λεπτά τῆς θείας Κοινωνίας τῶν ἱερέων μέσα στό Ἱερό Βῆμα. Ἀνείπωτες ἐμπειρίες. Ἡσυχία μοναδική… «ἱερή σιγή», ἡ φωνή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, μυστικότητα, κατάνυξη, μεγαλειότητα, θεϊκότητα. 
Πρῶτος ὁ λειτουργός νέος, ἁπλός, λιτός, εὐλαβής. Δεύτερος ὁ Ἅγιος Γέροντας μέ κινήσεις ἁπλούστατες ἐνώπιον τοῦ Βασιλέως τῶν Βασιλευόντων. Ὕστερα οἱ λοιποί ἱερεῖς μιμούμαστε τόν ἅγιο Γέροντα ζητῶντας πρῶτα τίς εὐχές του, γιά νά γίνουμε μέτοχοι τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Στό «Μετά φόβου» προσέρχονται οἱ μοναχοί, ἄγγελοι ἤ ἄνθρωποι; Δέν τούς ξεχωρίζεις. Τίποτα προσποιητό. Ὅλοι εὐλαβεῖς, ἁπλοῖ, λιτοί. Τό αὐτό φρόνημα, ἡ ἴδια εἰκόνα σ΄ ὅλους τούς λαϊκούς, ἄνδρες καί γυναῖκες.

Συγκλονιστικές στιγμές…
Εἶναι φοβερή ἡ στιγμή ἐκείνη πού πρίν ἀπό τό «Δι’ εὐχῶν» ὅλοι οἱ μοναχοί στρέφονται πρός ἀλλήλους, πέφτουν κάτω πρηνεῖς στό ἔδαφος κάνοντας βαθιά μετάνοια καί ζητώντας συγχώρεση ὁ καθένας πρός ὅλους γιά τυχόν ἐμπαθεῖς λογισμούς ἤ κάποιες μικροπαρεξηγήσεις. Σιχαίνεται ὁ διάβολος τούς ταπεινούς ἀνθρώ­πους, τούς ἀποστρέφεται. Αὐτό δέν θέλουμε;
Πότε τελειώνει ἡ θεία λειτουργία δέν τό καταλαβαίνουμε. Ἡ Παναγία ἡ Ἀριζονίτισα μᾶς εἰσάγει στό λειτουργικό χρόνο. Τρέχει, περνάει γρήγορα. Μᾶς ὁδηγεῖ στά ἔσχατα. Τελειώνουν τά βάσανά σας, σάν νά μᾶς λέγει. Ἔρχεται… ἔρχεται ἐν δόξῃ ὁ Κύριος. Εἶναι 4 ἡ ὥρα, ξημερώματα! Μόλις ἔχω βγεῖ ἀπό τόν ἱερό ναό καί κατευθύνομαι λίγα μέτρα ἀπέναντι πρός τήν ὑλική τράπεζα.
Ἀκούγονται δυνατά οὐρλιαχτά σάν γαυγίσματα σκύλων. Οἱ μοναχοί μέ πληροφοροῦν, ὅτι εἶναι τσακάλια πού τό βράδυ πλησιάζουν μήπως καί βροῦν τροφή. Μέ τίς εὐχές τοῦ ἁγίου Γέροντος ποτέ μέχρι σήμερα ἄγρια ζῷα δέν ἔχουν πατήσει ὅλο αὐτό τό μοναστηριακό συγκρότημα μολονότι δέν ὑπάρχουν προστατευτικές ὑψηλές μάνδρες. Ἡ ὑλική τράπεζα ἀνοιχτή γιά πρωινό καί στή συνέχεια ἀνάπαυση καί ἐλεύθερος χρόνος μέχρι τίς 11.30 π.μ. γιά κανονική μεσημβρινή τράπεζα μοναστηριακή, μαζί μέ ὅλους τούς ἐπισκέπτες. 
Φαγητά καλομαγειρεμένα. Ἀνάγνωσμα ὥστε μαζί μέ τήν ὑλική τροφή νά λαμβάνεται καί ἡ πνευματική. Τρέφεται καί τό σῶμα καί ἡ ψυχή. Ἐλεύθερη ὥρα μέχρι τίς 3.30 μ.μ. γιά τόν Ἑσπερινό καί τήν Παράκληση.
Στίς 4.30 μ.μ. τράπεζα βραδυνή μέ ἐπίσης ἀνάγνωσμα πνευματικό. Ἀμέσως τό Ἀπόδειπνο μέ τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας. Ὑπάρχει λίγος χρόνος γιά νά κάνει κανείς ἕνα περίπατο στόν περιβάλλοντα πανέμορφο χῶρο καί ἴσως νά φωτογραφίσει κάποια ἀπό ὅλα τά ἀξιοθέατα πού συναντᾶ γύρω του.

Η φήμη των Ιερών Μονών
Πέριξ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου καί σέ ἀκτίνα ἑκατό περίπου μέτρων θά προσκυνήσει ὁ ἐπισκέπτης ἄλλους ἕξι περικαλλέστατους ναούς, πού μέ τούς ἀντιστοίχους ἁγίους σκορπίζουν ἀσύλληπτες εὐλογίες στήν ἀπέραντη ἔρημο, ἀλλά καί εἰς ἅπασαν τήν οἰκουμένην ἀφοῦ οἱ ἅγιοί μας ἔχουν πλέον γίνει καθολικά πρόσωπα σκορπώντας τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ὅπου γῆς.
Ἡ φήμη τῶν ἀνδρῴων καί γυναικείων ἱερῶν Μονῶν τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ ἐκτείνεται σέ ὅλη τήν Ἀμερική καί στούς κοσμικούς ἀκόμα ἀνθρώπους. 
Κάποιος ἐκ τῶν ἐπωνύμων ἀνδρῶν τῆς Ἀριζόνας ἔμαθε γι’ αὐτό τό ἄνθος τῆς ἐρήμου, γιά τόν ἅγιο Ἀντώνιο καί γιά τή μετατροπή τῆς ἐρήμου σέ περικαλλέστατη ὄαση καί πῆγε γιά νά ἔχει ἄμεση ἐποπτεία καί γνώση τοῦ ἐγχειρήματος.
Περιηγήθηκε, θαύμασε καί ρώτησε:
–Ποιόν ἀρχιτέκτονα ἐπιστρατεύσατε γιά τή διαμόρφωση αὐτῆς ἐδῶ τῆς ὀάσεως; 
Μετά ἀπό λίγο ὁ ἐπισκέπτης ξαναρώτησε:
–Ποιός ἐν πάσει περιπτώσει ἔδωσε τά σχέδια καί τίς ἰδέες; 
Καί ὁ μοναχός ἀπάντησε:
–Ὁ Γέροντας εἶναι ὁ σχεδιαστής ὅλου τοῦ χώρου.
–Καί ποῦ ξέρει ὁ Γέροντας ἀρχιτεκτονική; Εἶναι ἀρχιτέκτονας; ξαναρώτησε. 
Καί ἡ ἀποστομωτική ἀπάντηση τοῦ μοναχοῦ ἦταν:
–Ὁ Γέροντας ἔχει ἐμπειρία Παραδείσου.
Ἐπιτρέψατέ μου νά τονίσω, ὅτι ἕνα ἀνθρωπάκι σάν τόν Γέροντα, μέ λίαν ἰσχνή φωνή, χωρίς κἄν νά ἔχει τελειώσει τό Γυμνάσιο, ἴσως οὔτε τό Δημοτικό, χωρίς καλή γνώση τῆς Αγγλικῆς ἤ Αμερικάνικης γλώσσας, χωρίς χρήματα, μόνο μέ τά ἐν Χριστῷ πνευματικά προσόντα του ἀπετόλμησε ἕνα τέτοιο ἐπιχείρημα. Aὐτό δέν ἀποτελεῖ ἕνα μέγιστο θαῦμα;
Καί τό γεγονός ὅτι ὅλα αὐτά τά μοναστήρια ἔγιναν ἐνθουσιωδῶς ἀποδεκτά ἀπό τό πλήρωμα τῶν Ορθοδόξων, ἀλλά καί πολλῶν ἄλλων πού προσέρχονται στήν Ὀρθοδοξία μέσῳ τῶν καθαρά πνευματικῶν ἐν Χριστῷ ἀγκίστρων πού ἔχει ἁπλώσει ὁ Γέροντας, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, δέν ἐπιβεβαιώνουν τή δίψα τῶν ἀνθρώπων γιά ἕνα θεανθρώπινο ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς; 
Καί ὁ Κύριος εὐλογεῖ, αὐξάνει καί κραταιώνει αὐτή τήν ἁγία ἱεραποστολή μέσα στή νέα ἤπειρο.
Τί νά ποῦμε τώρα γιά τή χριστο- αλιευτική ἱκανότητα τοῦ ἁγίου Γέροντα! Αὐτή ἀποκαλύπτεται καί ἀναδεικνύεται ἀπό τά ἀποτελέσματα πού εἶναι κραυγαλέα στόν ἀμερικάνικο λαό. Πληροφοροῦνται ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄνθρωποι ἀπό τῆς νεαρᾶς μέχρι καί μεγαλυτέρας ἡλικίας τήν ἐν Χριστῷ ἁγιότητα καί ἀγάπη τοῦ Γέροντα καί ἔρχονται γιά νά οἰκοδομοῦν νέα ἐν Χριστῷ οἰκοδομή πνευματική, νέο πανευτυχῆ τρόπο ζωῆς.
Μέ τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη του ὁ Γέροντας αἴρει, σηκώνει τά βάρη τῶν παγιωμένων ἁμαρτιῶν καί διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ἁγίου ὀνόματος τοῦ Θεανθρώπου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἁγιάζει,τρέφει καί ἀνδρώνει συνειδητούς χριστιανούς καί μέσα στίς οἰκογένειες καί μέσα στά μοναστήρια πού ἔχει ἱδρύσει, ὡς φάρους ὁλοφώτεινους σ’ ὁλόκληρη τήν Ἀμερική.
Ἄπειρα θαύματα διηγοῦνται οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές γιά τίς νεκραναστάσεις ἀνθρώπων ἀπό τή ζωή τῆς ἁμαρτίας πρός τή μετάνοια, τό φωτισμό καί τήν ἐν Χριστῷ ἀναστημένη ζωή ἀνθρώπων καί ἀνθρώπων.
Ἀσφαλῶς αὐτή τήν ἐμπειρία περί ὅλων τῶν ἐν Χριστῷ πνευματικῶν θεμάτων τοῦ χάρισε ὁ Ὕψιστος μέσῳ τῆς τέλειας τυφλῆς καί πολυχρόνιας ὑπακοῆς του στό Γέροντά του Ἰωσήφ τόν Ἡσυχαστή καί τῆς ἀσίγαστης ἀναφορᾶς τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ διά τῆς εὐχῆς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με».
Αὐτήν τήν ἐμπειρία μεταγγίζει ὁ ἅγιος Γέροντας ὡς θείῳ ζήλῳ πεπυρωμένος, μέ τήν ἄκτιστη Χάρη τῆς Παναγίας Τριάδος, στίς μύριες ἀνήμπορες ψυχές πού εὐλαβικά τόν προσεγγίζουν.
Τέλος και τω Θεώ Δόξα!

http://logia-tou-aera.blogspot.gr/  και
 http://anazhthseis-elena.blogspot.gr/

▣ Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου