ΖΗΤΗΣΕ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ... ΣΚΥΛΑΚΙ ΤΗΣ

Έχουμε φθάσει σε μια εποχή, αγαπητοί μου φίλοι, που η άγνοια στα πνευματικά θέματα έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις. Κάποιοι από μας, έχουμε μείνει με τις θρησκευτικές γνώσεις της παιδικής μας ηλικίας και παραμένουμε πνευμα-τικά στην νηπιακή ακόμη ηλικία. Ζητούμε από τους ιερείς μας τα ποιο παράξενα πράγ-ματα που δεν νομιμοποιούνται με κανένα τρόπο. Δεν τους ερωτούμε, αλλά τα απαιτούμε με ΕΝΑ ΘΕΛΩ. Να, μερικά ΘΕΛΩ::

• Θέλω να με βαπτίσετε, διότι δεν πιστεύω τη μάνα μου πως με βάπτισε.
• Θέλω να μου βάλετε  λίγο θεία κοινωνία στο μπουκαλάκι, διότι θα ταξιδέψω.
• Θέλω να διαβάσετε αφορισμό σε κάποιον που μισώ.
• Θέλω να μου διαβάσετε στο μαγαζί εγκαίνια, αλλά όχι με αγιασμό,  αλλά με... ευχέλαιο.
• Θέλω να μου διαβάσετε εξορκισμούς, διότι υποπτεύομαι πως μου έχουν κάνει μάγια.
• Θέλω να μου διαβάσετε αγιασμό πάνω στην ταράτσα του σπιτιού μου στις 12 τα μεσάνυχτα.
• και πολλά άλλα ΘΕΛΩ, που φανερώνουν την πλάνη, στην οποία βρίσκονται κάποιοι.

Τώρα τελευταία, έχουμε και νέα αιτήματα που πραγματικά δεν γνωρίζω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω, ως ιερέας και ποιμένας των ενοριτών μου. Κάποιο πρόσωπο, ζήτησε από ιερέα να τελέσει μνημόσυνο για το σκυλάκι της που πέθανε πρόσφατα. Βεβαίως, ο ιερέας, αρνήθηκε. Ενημέρωσε όμως το πρόσωπο αυτό για τον λόγο που η Εκκλησίας δεν τελεί κηδείες και μνημόσυνα για τα... ζώα. Κι όμως, παρά την ευγένεια του ιερέα  το πρόσωπο δεν πείστηκε και σίγουρα θα κτυπήσει και άλλες πόρτες για να επιτύχει του σκοπού του!!

Δυστυχώς, φθάσαμε σε μια εποχή που οι σημερινοί άνθρωποι ζουν μια μοναχική ζωή, αφού απουσιάζει η αγάπη και η συντροφικότητα από τους συνανθρώπους. Τότε στρέφονται προς τα άλογα ζώα, τα οποία, ομολογουμένως, καλύπτουν κάποια συναισθηματικά κενά. Αυτοί οι συνάνθρωποί μας, δένονται συναισθηματικά με τα ζώα μ' έναν υπερβολικό τρόπο. Από τη στιγμή που κάποιος εισπράττει από ένα ζώο αγάπη, συντροφικότητα, τρυφερότητα, υπακοή κ.λ.π. είναι σίγουρο πως όταν κάποτε αυτό το ζωάκι πεθάνει  θ' αφήσει ένα μεγάλο κενό. Σίγουρα, θα τον επισκεφθεί κάποια θλίψη, αλλά προς Θεού όχι και απελπισία. Και μέχρι σ' ένα σημείο είναι λογικό να στενοχωρηθείς.  Κι όμως, όταν ο άνθρωπος φθάσει σε σημείο να λατρέψει το ζώο, τότε γίνεται ειδωλολάτρης και ασθενεί πνευματικά. Δεν γνωρίζει τι κάνει και τι ζητά. Θέλει  να αποδείξει και μετά θάνατον την αγάπη και την στοργή προς το ζώο. που έφυγε. Έχουμε περιπτώσεις στο εξωτερικό - δεν γνωρίζω για την Ελλάδα- που κάποιες γατούλες και κάποια σκυλάκια έγιναν κληρονόμοι μεγάλων περιουσιών! Αν αυτοί οι άνθρωποι αγαπούσαν εξ ίσου και τους ανθρώπους που πάσχουν, τότε πολλοί άνθρωποι θα ικανοποιούσαν τις βασικές τους ανάγκες και δεν θα πεινούσαν...

ΑΛΛΑ, ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ! 

ΑΥΤΟ ΞΕΦΕΥΓΕΙ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ . 

Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΕΙ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.

π. Υάκινθος