menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

Όσα πρέπει να γνωρίζουμε για τη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου!


Η περίοδος αυτή της νηστείας προηγείται της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και αρχικά ήταν διηρημένη σε δύο τμήματα: αυτό που προηγείτο της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και εκείνο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Η νηστεία αυτή όπως επικράτησε να την τηρούμε, έχει αυστηρό χαρακτήρα. Εφόσον λοιπόν μπορούμε, νηστεύομε από λάδι όλες τις ημέρες.
Κατάλυση οίνου και ελαίου έχουμε μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές, ενώ κατά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει καταλύουμε ψάρι.

Κατάλυση ιχθύος και μόνον έχουμε και κατά την ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αν αυτή πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή.

Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Γιατί πιστεύω;

π.Αλέξανδρος Σμέμαν: 
Γιατί πιστεύω ; 
Κοιτάζω μέσα μου , μέσα στις εμπειρίες και στα αισθήματα μου και μολοταύτα δεν βρίσκω καμία απάντηση.
Τι σημαίνει ο Θεός για μένα ; 
Ένας τρόπος να ερμηνεύσω τον κόσμο και τη ζωή; ΟΧΙ!
Πρώτον μου είναι ξεκάθαρο πως αυτή η εξήγηση δεν είναι η πηγή της πίστεως μου σ' αυτόν και δεύτερον πως η πίστη μου στον Θεό δεν «εξηγεί» ορθολογιστικά όλα τα μυστήρια και τα αινίγματα του κόσμου.

Όχι μια και δύο φορές στη ζωή μου έπρεπε να σταθώ στο πλευρό ενός ετοιμοθάνατου παιδιού που έπασχε φρικτά. 
Και λοιπόν τι ; 
Θα μπορούσα να υπερασπιστώ ή να δικαιολογήσω αυτούς τους πόνους και τον ίδιο το θάνατο «θρησκευτικά» καθώς λένε; 
ΟΧΙ! 
Μπορούσα μονάχα να πώ : Ο Θεός είναι εδώ , ο Θεός υπάρχει. 
Μπορούσα μονάχα να ομολογήσω πόσο αδύνατον είναι να μετρήσουμε αυτή την παρουσία με τις γεμάτες θλίψη γήινες ερωτήσεις μας .

Όχι φυσικά η πίστη δεν είναι προϊόν της ανάγκης μου για εξηγήσεις.
Τότε από πού προέρχεται ; ή μήπως προέρχεται από τον φόβο μου για την τελική εκμηδένιση, από εκείνη την παράφορη και κατ' ουσιαν εγωιστική εσωτερική επιθυμία να μην εκμηδενιστώ ; 
Όχι αυτό δεν εξηγεί το γιατί πιστεύω γιατί φαίνεται πως οι υποθέσεις για την μετά θάνατο ζωή και την αθανασία – ακόμα και οι πιο ευφυείς φιλοσοφικές υποθέσεις – είναι παιδιάστικες φλυαρίες .
Δεν είναι ότι επιθυμώ την αιώνια ζωή μετά θάνατο ο λόγος που πιστεύω στον Θεό , το αντίθετο , πιστεύω στην αιώνια ζωή γιατί πιστεύω στον Θεό.
http://www.agiooros.net/

Ο καθηγητής και ο βαρκάρης

Κάποια μέρα, ένας από τους μεγαλύτερους πανεπιστημιακούς καθηγητές και υποψήφιος του βραβείου Νόμπελ, διάσημος σε όλο τον κόσμο, έφθασε στις όχθες μια λίμνης.
Ζήτησε από τον βαρκάρη να του κάνει το γύρο της λίμνης για να ξεκουραστεί και να απολαύσει τη σπάνια ομορφιά της. Ο βαρκάρης ανταποκρίθηκε με πολύ προθυμία. Όταν απομακρύνθηκαν από την ακτή, ο καθηγητής άρχισε τις πειρακτικές ερωτήσεις του.
-Φίλε μου, γνωρίζεις μαθηματικά, τον ρώτησε.
-Όχι, απάντησε συνεσταλμένα ο βαρκάρης.
-Έχεις χάσει το ένα τέταρτο της ζωής σου, ήταν η απάντηση του καθηγητή.
-Μήπως ξέρεις αστρονομία; συνέχισε το πείραγμα.
-Όχι, απάντησε ο βαρκάρης.
-Έχεις χάσει τα δύο τρίτα της ζωής σου. Τότε θα γνωρίζεις φιλοσοφία.
-Όχι, απάντησε και στην τρίτη ερώτηση ο βαρκάρης.
-Κρίμα! Έχεις χάσει τα τρία τέταρτα της ζωής σου, αποφάνθηκε ο σοφός καθηγητής.
Ξαφνικά μια καλοκαιριάτικη καταιγίδα ξέσπασε. Η βάρκα, καταμεσής της λίμνης, χοροπηδούσε σαν καρυδότσουφλο. Ο αγέρας σφύριζε δαιμονισμένα. Απεγνωσμένα προσπαθούσε ο βαρκάρης να κρατήσει τη βάρκα του. Γύρισε τότε προς τον καθηγητή και τον ρώτησε:
-Καθηγητά μου, ξέρετε να κολυμπάτε;
-Όχι, απάντησε εκείνος ξέψυχα.
-Λυπάμαι, αλλά εσείς χάσατε όλη σας τη ζωή!
Ένα δυνατό κύμα αναποδογύρισε τη βάρκα…
                                             ●
«Μεριμνάς και τυρβάζει περί πολλά∙ ενός δε εστί χρεία» (Λουκ.10,41).
       Μάθε να κολυμπάς…
Επιμέλεια: Αθανάσιος Γκάτζιος
 http://isagiastriados.com/

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

ΜΑΘΕ ΝΑ ΣΙΩΠΑΣ.

Θα το ξαναπώ για άλλη μια φορά. Μάθε να σιωπάς. Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου. Δουλεύεις για τον Αόρατο. Ας είναι και το έργο σου αόρατο. Όταν σκορπίζει κανείς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι άγιοι.
Πρόσεξε την αυτοϊκανοποίηση. Καρποί που τους πέτυχε κανείς με πολύ κόπο μπορεί να γίνουν μονάχα μια μπουκιά στο διάβολο. Γιαυτό οι πατέρες δίνουν τη συμβουλή: Να ενεργείς με διάκριση. Από δυο κακά διάλεγε το μικρότερο. Βρίσκεσαι κάπου και σε προσφέρουν κάτι. Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι αν τίθεται ζήτημα εκλογής. Αν όμως κάποιος ή κάποιοι βλέπουν τι θα κάνεις τότε προτίμησε να ακολουθήσεις τη μέση οδό, που θα προκαλούσε την πιο μικρή αίσθηση στους άλλους. Προσπάθησε δηλαδή, με κάθε τρόπο να μένεις αφανής και να περνάς όσο πιο πολύ μπορείς απαρατήρητος. Να το έχεις αυτό σαν έναν κανόνα πάντοτε. Μη μιλάς για τον εαυτό σου, πώς κοιμήθηκες, τι ονειρεύτηκες, τι σου συνέβηκε. Μη λες τη γνώμη σου ευκαίρως - ακαίρως και μάλιστα χωρίς να ερωτηθείς. Μην κάνεις λόγο για τις ανάγκες σου και τις υποθέσεις σου. Όταν διαρκώς για αυτά μιλάς τρέφεις απλούστατα το ναρκισσισμό σου με την αυτοαπασχόλησή σου.

  Μη ζητάς να αλλάζεις διαρκώς δουλειά, τόπο κατοικίας και τα παρόμοια. Να έχεις πάντα υπόψη σου πως δεν υπάρχει κανένας τόπος, καμιά κοινωνική θέση, καμιά εξωτερική κατάσταση που να μην εξυπηρετεί τον αγώνα που διάλεξες. Εξαιρούνται μονάχα οι δουλειές που εξυπηρετούν τα πάθη και τις κακίες μας. Μη ζητάς γι αυτό ψηλότερες θέσεις και μεγαλύτερους τίτλους με τη σκέψη πως έτσι θα επιτύχεις πιο καλά στον αγώνα σου.Όσο πιο ταπεινή είναι η θέση που έχεις, τόσο πιο ελεύθερος είσαι.  Μη βιάζεσαι να επιδείξεις τις γνώσεις σου και τις ικανότητές σου. Μην αντιλές με πείσμα και μην ανακατεύεσαι σε φιλονικείες και μαλώματα. Αναγνώριζε το δίκιο των άλλων. Με τον τρόπο αυτό θα μάθεις τη δύσκολη τέχνη της υποταγής και της ανοχής και μαζί με αυτή και την ταπεινοφροσύνη. Δέξου τις παρατηρήσεις που σου κάνουν χωρίς μουρμούρα. Να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη, όταν σε υποδέχονται με σκαιότητα, χωρίς εκτίμηση ή και χωρίς να σου δώσουν προσοχή. Αλλά μη δημιουργείς ο ίδιος ταπεινωτικές καταστάσεις. Παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας τόσο άφθονα όσα έχεις ανάγκη! Παρατηρούμε εκείνον που διαρκώς υποκλίνεται και επιδεικτικά εξυπηρετεί τους άλλους και ίσως να πούμε πόσο ταπεινός είναι! Αλλά  ο πραγματικός ταπεινός διαφεύγει την προσοχή του περιβάλλοντός του, ο κόσμος δεν τον παρατηρεί (Α Ιωάν γ 1). Για τον κόσμο συνήθως είναι ένα μηδενικό. 

  Όταν ο Πέτρος και ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης «αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν» τον Κύριο (Ματθ. δ 18-22), τι να είπαν οι συνάδελφοί τους που έμειναν στην ακτή; Γι αυτούς τα δύο ζεύγη των αδερφών εξαφανίστηκαν, χάθηκαν. Μην είσαι αναποφάσιστος. Μη φοβάσαι να εξαφανιστείς όπως οι άγιοι απόστολοι, και να απομακρυνθείς από την αμαρτωλή και διεστραμμένη γενιά που μας περιτριγυρίζει. Τι θέλεις να κερδίσεις; Τον κόσμο ή την ψυχή σου; (Μαρκ. η 35-3). «Ουαί υμίν όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι». (Λουκ. στ 26).

("Ο δρόμος των ασκητών", Τίτο Κολλιάντερ)
http://synaxari-synaxari.blogspot.gr/

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Πώς να καταπολεμήσετε την αϋπνία φυσικά







Πολλοί είναι οι άνθρωποι που υποφέρουν από αϋπνία στην εποχή μας. Αποτελεί ένα αρκε- 

τά συχνό φαινόμενο καθώς οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής που ακολουθούμε είναι τόσο έντο-

νοι και γρήγοροι που μας εμποδίζουν να είμαστε ήρεμοι και να ξεκουραζόμαστε αρκετά.


Αιτίες αϋπνίας

Το άγχος, το στρες και η κατάθλιψη είναι από τους βασικούς παράγοντες που συμβάλουν στο φαινόμενο της αϋπνίας. Συνήθως οι γυναίκες σε ένα μεγάλο ποσοστό είναι εκτεθειμένες περισσότερο στην αϋπνία και κυρίως άτομα μεηλικία μεγαλύτερη των 60 ετών. Η διάρκειά της μπορεί να είναι παροδική ή να διαρκέσει έναν μήνα ή και παραπάνω.
  • Οι κακές συνήθειες. Λίγο πριν κοιμηθούμε συνηθίζουμε να παρακολουθούμε τηλεόραση.
  • Άγχος και στρες.
  • Συναισθήματα θλίψης, θυμού αλλά και νευρικότητα. Αυτά μας εμποδίζουν από το να χαλαρώσουμε και κοιμηθούμε σωστά.
  • Εξάρτηση από υπνωτικά χάπια.
  • Περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως είναι ο έντονος θόρυβος έξω από το σπίτι μας.
  • Ασθένειες και έντονη ανησυχία.
Η χρόνια αϋπνία αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες και σοβαρές περιπτώσεις αϋπνίας. Ένας από τους βασικότερους παράγοντες που χειροτερεύουν την κατάσταση είναι κυρίως ο τρόπος ζωής. Η καφεΐνη και το αλκοόλ συμβάλλουν στην επιδείνωση της κατάστασης και βέβαια το χειρότερο όλων είναι οι δραστηριότητες που ακολουθούμε όπως η νυχτερινή διασκέδαση όπου επηρεάζουν το βιολογικό μας ρολόι.
Έξυπνοι τρόποι καταπολέμησης
Υπάρχουν απλές συνήθειες στην καθημερινή μας ζωή όπου αν προσπαθήσουμε να τις περιορίσουμε μπορούμε εύκολα να φτιάξουμε το πρόγραμμα του ύπνουμας ώστε να είμαστε ξεκούραστοι.
  • Το τσάι, ο καφές, το ποτό όπως και το τσιγάρο είναι συνήθειες που πρέπει να σταματήσουμε καθώς όχι μόνο δεν μας χαλαρώνουν αλλά μας κάνουν ακόμη πιο νευρικούς.
  • Το φαγητό πριν κοιμηθούμε καλό θα ήταν να είναι ελαφρύ ώστε να μην επιβαρύνεται το στομάχι μας. Εάν θέλουμε να φάμε κάτι πιο βαρύ καλό θα ήταν να γευματίσουμε τουλάχιστον 3 ώρες πριν.
  • Αποφεύγουμε να παραμένουμε πολλές ώρες στο κρεβάτι χωρίς λόγο και προσπαθούμε να αθλούμαστε ή να βγαίνουμε έξω.
  • Ένα χλιαρό μπάνιο και ένα καλό βιβλίο πάντα βοηθούν στη χαλάρωση του σώματος αλλά και του εγκεφάλου ώστε να νυστάζουμε πιο εύκολα.
  • Τέλος, η μουσική αποτελεί και αυτή μέσο χαλάρωσης για έναν καλό ύπνο.
Βότανα και αϋπνία
Εκτός από τους παραπάνω φυσικούς τρόπους που αναφέραμε στην καταπολέμηση της αϋπνίας υπάρχουν και τα βότανα που μας επιτρέπουν με φυσικό τρόπο να ενισχύσουμε την προσπάθειά μας για την καταπολέμησή της. Φυσικά τα βότανα δεν μπορούν να έχουν αποτέλεσμα αν δεν μπορέσουμε να ακολουθήσουμε έναν πιο σωστό τρόπο ζωής.
Βαλεριάνα
Είναι ένα από τα πιο γνωστά βότανα καθώς χρησιμοποιείται κυρίως ως ηρεμιστικό του νευρικού συστήματος, αφού μειώνει το άγχος και την υπερένταση. Μικρές δόσεις του φυτού υπό τη μορφή αφεψήματος βοηθούν στην καταπολέμηση των πονοκεφάλων αλλά και της αϋπνίας καθώς ηρεμεί και χαλαρώνει το σώμα.
Βαλσαμόχορτο
Το βαλσαμόχορτο έχει ηρεμιστική δράση καθώς χρησιμοποιείται και για την καταπολέμηση της κατάθλιψης.
Χαμομήλι, λεβάντα, τίλιο
Και τα τρία αυτά βότανα είναι από τα πιο γνωστά για τις ηρεμιστικές τους ιδιότητες. Χαλαρώνουν το νευρικό σύστημα και είναι ιδανικά για την αϋπνία. Το χαμομήλι χρησιμοποιείται τόσο για τις ζαλάδες όσο και για τις κρίσεις άσθματος αλλά και για τις ημικρανίες.
Μαντζουράνα
Χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες στη μαγειρική. Παράλληλα, έχουν αναγνωριστεί οι θεραπευτικές ιδιότητές της καθώς το ρόφημα της μαντζουράνας καταπραΰνει το νευρικό σύστημα. Βοηθά στην ανακούφιση από το άγχος, τις αϋπνίες και τους πονοκεφάλους. Για την καταπολέμηση των πονοκεφάλων συστήνεται το αφέψημα ή το έγχυμά της.
Ολοκληρώνοντας μπορούμε να συμπεράνουμε ότι μπορούμε να καταπολεμήσουμε την αϋπνία με φυσικούς τρόπους. Αρχικά, δημιουργώντας έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής συμπεριλαμβάνοντας τη σωστή διατροφή και την άσκηση και έπειτα με τη συμβολή των βοτάνων.
ΠΗΓΗ: http://enorion.blogspot.gr/

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Οι τρεις τρόποι του ψεύδους (του Αββά Δωροθέου)

Ο Αββάς Δωρόθεος, αυτός ο μεγάλος ασκητής και γνώστης της ασθένειας της ψυχής μας βοηθά να γνωρίσουμε καλύτερα το πάθος του ΨΕΥΔΟΥΣ και την θεραπεία του. Μεταξύ των άλλων, τονίζει και τα εξής: Υπάρχουν τρείς τρόποι εκδηλώσεως του ψεύδους.

1ον. Ο α΄ τρόπος είναι όταν ψεύδεται κάποιος με τη διάνοιά του. Χαρακτηριστικό αυτής της κατάστασης είναι η ΥΠΟΝΟΙΑ και η ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ. Η καχυποψία, που είναι μια μορφή ψεύδους, κάνει τον άνθρωπο να μην σκέπτεται λογικά, σωστά, αληθινά και θεάρεστα. Ο άνθρωπος που δουλεύσει σ' αυτό το πάθος ζει με υποθέσεις και διάφορα σενάρια. Αποτέλεσμα, η κατάκριση, η καταλαλιά, οι καυγάδες, οι παρεξηγήσεις κ.α.

2ον. Ο β΄ τρόπος είναι όταν ψεύδεται κάποιος με το λόγο. Ο ψεύτης λειτουργεί συνήθως με πληθωρικό λόγο. Λέγει πολλά ψέματα για να καλύψει τα πάθη και τα ελαττώματά του, για να κερδίσει κάτι, για να επιτύχει τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων, για να ικανοποιήσει τη φιληδονία του, τη φιλοχρηματία του κ.α. Τελικά, όταν τον μυριστούν οι διπλανοί του, δεν γίνεται πιστευτός ακόμη κι όταν λέει την αλήθεια.

3ον. Ο γ΄ τρόπος είναι όταν ψεύδεται με τη ζωή του. Άλλη είναι η ζωή του στην καθημερινότητα και άλλη φανερώνει εξωτερικά. Ενώ είναι φιλήδονος, κόπτεται για την σωφροσύνη και την ηθική. Ενώ είναι φιλοχρήματος, παρουσιάζεται ως ελεήμων. Ενώ είναι άσωτος, παρουσιάζεται ως εγκρατής και σώφρων.

Τελικά, μόνο ο Χριστός μπορεί να μας θεραπεύσει από το πάθος του ψεύδους και μάλιστα μέσω των μυστηρίων της Εκκλησίας Του και του πνευματικού μας αγώνα, με τη βοήθεια του πνευματικού. Ο Θεός να μας φυλάει και από το πάθος αυτό.
π. Υάκινθος

Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΨYΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Αυξάνεται ο αριθμός των προσώπων - ανδρών, γυναικών, νέων και ηλικιωμένων - που πάσχουν από διάφορες ψυχικές ασθένειες. Είναι σίγουρο πως εκείνοι που πονούν περισσότερο είναι οι ευαίσθητοι άνθρωποι. Οι αιτίες στην καθημερινή μας ζωή είναι πολλές. Τα έκτακτα περιστατικά - όπως ο θάνατος, οι ασθένειες, η φτώχεια, οι συγκρούσεις, η καθημερινή πίεση, η αδιαφορία των διπλανών μας, το άγχος, τα αδιέξοδα, το ανικανοποίητο σε όλα τα επίπεδα κ.λ.π. - και  Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ δημιουργούν φοβίες, πανικό, ανασφάλεια, διαρκή θλίψη κ.α. Το σημαντικό κομμάτι στην υπόθεση αυτή είναι οι επιθέσεις των αρνητικών λογισμών. Αυτό είναι ένα από τα εργαλεία του διαβόλου που χρησιμοποιεί με επιτυχία σ' εκείνους που δεν αντιστέκονται πνευματικά. Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας και πρέπει να μάθουμε να τους διαχειριζόμαστε με τη βοήθεια του Θεού και των διακόνων του, των πνευματικών πατέρων μας. Στην αντιμετώπιση και τη θεραπεία όλων αυτών των ψυχολογικών προβλημάτων,  θα παίξει σπουδαίο ρόλο: 
1.  Η εξαγόρευση των λογισμών μας και των αμαρτιών μας κατά την ώρα της εξομολογήσεώς μας. 
2. Η τακτική επανάληψη της ευχής: "Κύριε, Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό" και "Υπεραγία πρέσβευε υπέρ ημών".
3.  Ο εσωτερικός μας αγώνας για να κρατήσουμε τον νου καθαρό από αρνητικούς λογισμούς. 
4.  Η μελέτη πνευματικών βιβλίων, με πρώτο το Ευαγγέλιο. 
5. Οι προσκυνηματικές εκδρομές σε ιερούς τόπους, όπως μοναστήρια, Ναούς, τάφους αγίων κ.λ.π.
6. Η συναναστροφή μας με ευλαβή  πρόσωπα που μας εμπνέουν, μας χαροποιούν και μας ξεκουράζουν.
7. Η συμμετοχή μας σε φιλανθρωπικές και κοινωνικές προσπάθειες στήριξης απόρων αδελφών μας κ.α.


ΠΡΟΣΟΧΗ.
Κάποιες περιπτώσεις ευαίσθητων προσώπων, ίσως χρειάζονται και τη βοήθεια των εξειδικευμένων ιατρών, που λειτουργούν ουσιαστικά ως προέκταση των χειρών του Θεού. Οι ιατροί και τα φάρμακα είναι δώρα του Θεού και δόθηκαν για τη θεραπεία ασθενειών και την αντιμετώπιση κάποιων εκτάκτων ή τακτικών κρίσεων εξ αιτίας πολλών και διαφόρων αφορμών και αιτιών. 
Ο ευλαβής χριστιανός, όταν τον επισκέπτεται κάποια δοκιμασία, ΠΡΩΤΑ προσφεύγει στον Κύριο και και την Εκκλησία Του και μετά θα ζητήσει τη βοήθεια των ιατρών. Κάποιοι φοβούνται τα φάρμακα και ως εκ τούτου αφήνουν τον εαυτό τους απροστάτευτο και εκτεθειμένο σε χειρότερες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ας έχουμε την ταπείνωση να ακολουθούμε τις συμβολές των ανθρώπων που μας αγαπούν, διότι ο Θεός ευλογεί κάθε προσπάθεια που χαρακτηρίζεται από την ταπείνωση και την εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του.
π. Υάκινθος

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

"ΠΑΠΑΔΕΣ! ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ"

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γεγονότα...  "ευγνωμοσύνης" εκτυλίχτηκε προ ημερών σ' έναν κεντρικό Ναό μιας μεγαλούπολης της Θεσσαλίας. Ο υπεύθυνος ιερέας του Ενοριακού Φιλόπτωχου Ταμείου εξομολογούσε σε κάποιο παρεκκλήσιο. Εντός του Ναού υπήρχαν αρκετοί πιστοί που περίμεναν τη σειρά τους για να εξομολογηθούν, αλλά και διερχόμενοι που προσκυνούσαν τις ιερές εικόνες. Μια νεαρά κυρία - που κατ' επανάληψη ενισχύθηκε ποικιλοτρόπως από τον ιερέα  αυτό - ζητά κατ' εξαίρεση να εξυπηρετηθεί. Ο ιερέας, με ευγένεια της εξηγεί  πως  εκείνη την ώρα δεν ήταν δυνατό να διακόψει το μυστήριο για να την εξυπηρετήσει και πως η παράδοση των μηνιαίων βοηθημάτων θα γινότανε το απόγευμα της ίδιας ημέρας. Εκείνη επέμεινε - αδιαφορώντας για την τέλεση του ιερού μυστηρίου και την παρουσία δεκάδων ανθρώπων που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους για να εξομολογηθούν - λέγοντας πως τα τρία παιδιά της δεν έχουν να φάνε και είχαν ανάγκη από γάλα. Ο κληρικός, μπροστά στην επιμονή και το θράσος της νεαρής κυρίας, υποχώρησε. Έβγαλε το επιτραχήλιό του, βγήκε από το Ναό και κατέβηκε στην αποθήκη του Φιλοπτώχου. Ετοίμασε με ενδιαφέρον ένα δέμα - που περιείχε διάφορα τρόφιμα, γάλα και κρέας - και το παρέδωσε στην  κυρία. Εκείνη δεν είπε ένα "ευχαριστώ", αλλά δυσανασχέτησε και άρχισε να επιτίθεται λεκτικά στον ιερέα, διότι δεν τις έδωσε και ... χρήματα για να αγοράσει, όπως έλεγε πάνες για τα παιδιά της. Ασφαλώς, δεν ήταν οι πάνες που την ενδιέφεραν, αλλά τα χρήματα που θα εξυπηρετούσαν κάποιες... "προσωπικές τους ανάγκες". Η νεαρή κυρία, αφού παράλαβε το δέμα από τα χέρια του υπευθύνου κληρικού, απομακρύνθηκε μουρμουρίζοντας διάφορα περιφρονητικά λόγια για την Εκκλησία και το φιλανθρωπικό της έργο.

Να σημειωθεί δε πως τα ενοριακά φιλόπτωχα ταμεία των Ναών δεν έχουν πια την δυνατότητα να ενισχύουν οικονομικά το πλήθος των πτωχών και προσπαθούν εκ των ενόντων να καλύψουν κάποιες ανάγκες.  Στην κεντρική ενορία που εκτυλίχτηκε το γεγονός που περιγράφουμε, κατά τον μήνα Ιούλιο κανείς εκ των δεκάδων απόρων της ενορίας δεν έλαβε χρηματικό βοήθημα - λόγω δυσκολιών του ταμείου - παρά μόνον διανεμήθησαν σε όλους τρόφιμα, τα οποία συνεχώς μειώνονται. 

Εντός ολίγων λεπτών, εισέρχεται στο εξομολογητήριο ο... "σύντροφος" της νεαρής, ο οποίος άρχισε να υβρίζει τον κληρικό ενώπιον του εκκλησιάσματος, διότι αυτά που τους προσέφερε δεν τα θεώρησε αρκετά, τονίζοντας πως " θα τα πετάξει στα ... μούτρα του".   Φώναζε όσο μπορούσε πιο δυνατά: "ΠΑΠΑΔΕΣ!,  ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΈΡΓΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΠΟΤΕ". Η "διαφήμιση" συνεχίστηκε και στο προαύλιο... Ο πολλάκις ευεργετηθείς κύριος στόλιζε λεκτικά τον ευεργέτη του με κοσμητικά επίθετα που ούτε μπορούν να γραφούν, αλλά ούτε και να ειπωθούν. Εάν στον ναό δεν υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι, για να προστατεύσουν τον ιερέα,  τότε θα .... 
Βεβαίως, δεν είναι το πρώτο αρνητικό γεγονός που βίωσαν οι άνθρωποι της Εκκλησίας και μάλιστα οι πατέρες. Οι ύβρεις, οι χλευασμοί, οι πιέσεις, η περιφρόνηση, οι ψεύτικες κατηγορίες, οι εκβιασμοί, οι απάτες και τόσα άλλα, έχουν γίνει αιτία να σκανδαλιστούν πολλοί άνθρωποι και κάποιοι άλλοι να πονέσουν από την αχαριστία και την αυθάδεια κάποιων ανθρώπων που δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά. Σ' αυτή την περίοδο της κρίσης δεν υπάρχουν πολλά είδη προς διανομή και προ πάντων χρήματα. Όσα συγκεντρώνει η Ενορία θα πρέπει να διανέμονται με διάκριση και με κοινωνικά κριτήρια. Δυστυχώς, κάποιοι έχουν πιστέψει πως η Εκκλησία έχει υποχρέωση να καλύπτει όλες τις ανάγκες των ανθρώπων που αυτοτιτλοφορούνται άποροι και μακροχρόνιοι... άνεργοι. Κάποιοι απ' αυτούς τους ανθρώπους, έχουν αποκτήσει... "ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ" και επιτίθενται για να τα λάβουν πάση θυσία.... Τι κρίμα!!! 

Η κύρια διακονία του κληρικού και της Εκκλησίας είναι να προσφέρει το ΧΡΙΣΤΟ... 
Προέκταση της αποστολής της είναι και η διακονία των απόρων παιδιών της, τα οποία πρέπει να την έχουν εμπιστοσύνη και να διακρίνονται από ευγνωμοσύνη... 
π. Υάκινθος

Περιμένοντας τoν γιατρό, πρόλαβε o Iατρός...

Μήνες πάλευε με τον θάνατο στο μεγάλο Νοσοκομείο η Ντίνα. Πι­στη γυναίκα, το ίδιο και ο άντρας της, αντιμετώπιζαν με ελπίδα τη συμφορά που χτύπησε το σπιτικό τους. 

Καταφυγή τους στον πόνο τους, και οι ίδιοι και τα παιδιά τους, είχαν την αγάπη του Θεού και της μεγάλης Μάνας, της Φοβεράς Προστασίας, Υπεραγίας Θεοτόκου.
   Ήταν και οι δυό εκπαιδευτικοί, καταξιωμένοι στον εκπαιδευτικό κόσμο της περιοχής τους. Επιπλέον πρωτοστατούσαν ταπεινά και σ’ ένα Ορθόδοξο Σύλλογο της πόλης για τη διάδοση του λόγου του Θεού και τον επηρεασμό των συμπατριωτών τους από τα ιδανικά της Ελληνορθόδοξης Παράδοσής μας.
   Αυτά μέχρι την ώρα που εισήχθη ε­πειγόντως – ευτυχώς που την πρόλαβαν, είπαν οι γιατροί – σ’ ένα δίκλινο δωμάτιο του Νοσοκομείου και διασωληνώθηκε αμέσως.
   Άρχισαν εξετάσεις επί εξετάσεων και οι πρώτες επείγουσες επεμβάσεις.

   Το γεγονός έγινε σύντομα γνωστό από συγγενείς και φίλους και γνωστούς, οι οποίοι οργάνωσαν πανστρατιά προσ­ευχής, ακόμη και ολονυκτία για χάρη της. Τόσο πολύ αγαπούσαν και την ίδια και την οικογένειά της. Και είχαν δίκαιο να την αγαπούν, διότι η Ντίνα ήταν άνθρωπος αγάπης και σκορπούσε παντού χριστιανική, άδολη αγάπη πλούσια.


   Τώρα όμως ήταν δεμένη σ’ ένα κρεβάτι με τη ζωή της να κρέμεται από μια κλωστή κι έχοντας ανάγκη από φρον­τίδα και αγάπη. Και την είχε πλούσια αυτή τη φροντίδα. Την πλήρωνε ο Θεός για την αγάπη που έδειχνε άλλοτε αυτή. Ο πιστός άντρας της, ο Αντρέας, τα παιδιά της, οι άλλοι στενοί συγγενείς όλο το εικοσιτετράωρο ήταν με βάρδιες δίπλα της. Δεν την άφηναν ποτέ μόνη της. Την έβλεπαν στα μάτια και με τα βλέμματα καταλάβαιναν τι ήθελε.
   Οι γιατροί είπαν στον Αντρέα ότι η περίπτωσή της είναι εξαιρετικά δύσκολη.
   –Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σπλάχνο γερό μέσα της. Θα κάνουμε όμως ο,τι μπορούμε, κι ο Θεός βοηθός!


–Εκεί ελπίζουμε κι εμείς, απάντησε πονεμένος ο άντρας της.
   Ο ιερέας του Ναού του Νοσοκομείου ,που με την ήρεμη παρουσία του και το απαλό μειδίαμά του δίνει διαρκώς ελπίδα σ’ όλους τους ασθενείς, λειτουργεί καθημερινά και δέεται υπέρ υγείας όλων. Περνάει και από το δωμάτιο της Ντίνας, τη σταυρώνει όπως και την άλλη άρρωστη στο διπλανό κρεβάτι και φεύγει διακριτικά...


   Το ένα χειρουργείο διαδέχονταν το άλλο για τη Ντίνα. Είχε συνηθίσει πλέον τη διαδικασία αφήνοντας τον εαυτό της στα χέρια των γιατρών και κυρίως του Θεού. Το τελευταίο όμως και πιο επικίνδυνο χειρουργείο στον πνεύμονα, ενώ πέτυχε βασικά, δημιούργησε μερικά σοβαρά προβλήματα στο αριστερό πνευμόνι: Χρειάζεται πλέον ενίσχυση του αναπνευστήρα για οξυγόνο, του καθετήρα για την αποβολή των υγρών του και της τραχειοτομής για να ενισχύεται η αναπνοή. Τα μηχανήματα συχνά βουλώνουν και η ασθενής παθαίνει κρίσεις δύσπνοιας μέχρι θανάτου, ώσπου να γίνουν οι αναρροφήσεις.


   Η επιπλοκή αυτή παρουσιάστηκε μία Δευτέρα πρωί ώρα 7. Η Προισταμένη αναστατώνεται και προσπαθεί να βοηθήσει. Ο γιός της άρρωστης προσεύχεται. Η Ντίνα μη μπορώντας να αναπνεύσει, αρχίζει να μαυρίζει. Η διπλανή άρρωστη βλέπει και δακρύζει.

Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο θάλαμο απρόσκλητος ο πατήρ Χαράλαμπος κρατώντας τα Τίμια Δώρα.
   –Κυρία Κωνσταντίνα, θέλετε να μεταλάβετε;
   –Ναί, είπε με μεγάλη δυσκολία η άρρωστη.
   –Κοινώνησε χθες, λέει ο γιός. Μήπως δεν πρέπει;
   –Πρέπει, απάντησε σοβαρά ο ιερέας.


   Τη σταύρωσε αμέσως με το πετραχήλι του και λέγοντας· «Μεταλαμβάνει η δού­λη του Θεού Κωνσταντίνα Σώμα και Αίμα Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν», την κοινώνησε και έφυγε το ίδιο απαλά και αθόρυβα όπως ήρθε, ευχόμενος μόνο «περαστικά».
   Η άρρωστη ηρέμησε αμέσως και ανέπνεε καθαρά. Τότε της είπε η Προισταμένη:


   –Βλέπω ηρεμήσατε! Δόξα τω Θεώ! Ήρθε ο γιατρός;
   –Όχι, Προισταμένη μου, περιμένον­τας τον γιατρό, πρόλαβε ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, είπε ο γιός της άρρωστης. Ήρθε ο πατήρ Χαράλαμπος και την κοινώνησε και έγινε αυτό που βλέπετε.
   –Δεν ξέρω τι να πω με σας, είπε η Προισταμένη κάνοντας τον σταυρό της. Έχετε έναν άλλο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζετε τα γεγονότα, και τα πιο δύσκολα!

Όταν έφυγε η Προισταμένη, η διπλανή άρρωστη, η Κατερίνα, άρχισε να κλαίει με λυγμούς και να λέει δυνατά: Ήταν θαύμα! Είδα θαύμα και ντρέπομαι που σε βλέπω, κυρία Ντίνα! Πόσες φορές, όταν είχες άλλοτε δύσπνοια, πάλευαν οι γιατροί και με δυσκολία σε έσωζαν. Ενώ σήμερα κοινώνησες κι αμέσως ανέπνευσες. Ντρέπομαι, σού ξαναλέω, διότι πολλές φορές μου είπες να εξομολογηθώ και να κοινωνήσω, κι έλεγα όχι. Τώρα όμως θέλω. Το θέλω πολύ!
–Να ειδοποιήσουμε τον ιερέα, είπε ο γιός της Ντίνας.


Αυτό και έγινε. Και η Κατερίνα για πρώτη φορά στη ζωή της εξομολογήθηκε και κοινώνησε δεκάδες χρόνια έπειτα από την παιδική της ηλικία και νιώθει ευτυχισμένη.
Όταν ήλθε να την εξομολογήσει στο θάλαμο ο ιερέας, τον ρώτησε ο συνοδός της Ντίνας:


–Πάτερ Χαράλαμπε, ποιος σας είπε να ʼρθείτε να κοινωνήσετε τη μητέρα μου;
–Με ειδοποίησαν να κοινωνήσω έναν άρρωστο τρεις θαλάμους πιο πέρα, άλλη μια φωνή όμως, όταν περνούσα από τον θάλαμο αυτό, μου είπε να μπω μέσα. Ζούμε στο θαύμα συνέχεια εδώ, παιδί μου! 
ΠΗΓΗ: http://www.vimaorthodoxias.gr/

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Ἦρθα ... καί σοῦ ἄφησα καί τήν πόρτα ἀνοικτή (Θαυμαστή μετάβαση)

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ 
Ὑπάρχει ἐπικοινωνία τῶν μελῶν, μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό ἐπιβεβαιώνει τό ἀκόλουθο θαυμαστό περιστατικό ἀπό τόν βίο τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, ὅπως τό διηγεῖται πνευματικό του παιδί:
«Εἶχα, παιδί μου, Ἀνάργυρε, μοῦ εἶπε ὁ Παππούλης μιά ἡμέρα, ἕναν πολύ καλό μου φίλο ἱερομόναχο, ὁ ὁποῖος ἔλαβε ἐντολή νά πάει στήν Ἀμερική νά κηρύξει τόν λόγον τοῦ Θεοῦ. Στενοχωρηθήκαμε καί οἱ δύο γι’ αὐτόν τόν χωρισμό. Ὅμως ἡ ἀρχιεπισκοπή ἦταν ἀνένδοτη. Ἔπρεπε νά φύγει ἀμέσως. Ἔτσι ἔγινε.
Τήν ἡμέρα πού ἀποχαιρετιστήκαμε, δώσαμε ὑπόσχεση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ἕνας νά προσεύχεται γιά τόν ἄλλον σέ ὅλη μας τή ζωή.
Από τήν πρώτη κι’ ὅλας βραδιά, ἐγώ ἄρχισα νά προσεύχομαι γιά τόν φίλον μου. Καί ἐκεῖνος μοῦ ἔγραφε πώς ἔκανε τό ἴδιο γιά μένα. Ὅμως, στά ἐπόμενα γράμματά του, ἔκανε λόγο γιά τρομερές δονήσεις, πού αἰσθανόταν κατά  τήν ὥρα τοῦ ὕπνου. Νόμιζε πώς ἡλεκτρικό ρεῦμα, μεγάλης ἐντάσεως, διαπερνοῦσε τό σῶμα του ἀπ ΄τά νύχια ἔως τήν κορυφή. Ἤταν δέ τόσο μεγάλη ἡ ἔνταση αὐτή, ὤστε δέν τόν ἄφηνε νά κοιμηθεῖ. Τό φαινόμενο αὐτό παρουσιάζετο κάθε βράδυ καί ὁ ὕπνος τοῦ εἶχε γίνει δύσκολος. Στήν ἀρχή ὑπέθεσε, ὅτι οἱ ταραχές αὐτές ὀφείλονταν στίς κλιματολογικές διαφορές, πού ὑφίστανται μεταξύ τοῦ κλίματος τῆς χώρας μας καί τῆς Ἀμερικῆς. Ἀλλά, ὅταν εἶδε, ὅτι, προϊόντος τοῦ χρόνου, ἀντί νά μειώνονται αὔξαναν, ἄρχισε νά ἀνησυχεῖ. Γι’ αὐτό ἀναγκάστηκε νά ἐνημερώσει τηλεφωνικῶς τόν Παππούλη καί νά ζητήσει τή γνώμη του. Ὁ Παππούλης, ὅμως, τόν καθησύχασε ἀμέσως. Δέν εἶναι τίποτε τοῦ εἶπε. Ἁπλῶς ξέχασες τήν ὑπόσχεση πού δώσαμε, ὅταν χωρίσαμε, ὅτι ὁ ἕνας θά προσεύχεται γιά τόν ἄλλον. Τί ὥρα αἰσθάνεσαι αὐτά πού λές; Τόν ρώτησε, Καί ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: τό βράδυ πού κοιμᾶμαι, τήν τάδε ὥρα. Ἔ, αὐτή τήν ὥρα πού ἐσεῖς ἔχετε νύχτα ἐκεῖ, ἐμεῖς ἐδῶ ἔχουμε πρωῒ καί εἶναι ἡ ὥρα πού ἐγώ, ὁ ταπεινός προσεύχομαι γιά σένα. Ἄς εἶναι δοξασμένο τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, πού κάνει τήν προσευχή μου νά φθάνει μέχρις ἐσένα στή Ἀμερική!  Κάνε καί ἐσύ τό ἴδιο γιά μένα, γιατί εἶμαι πολύ ἁμαρτωλός, τοῦ εἶπε καί ἔκλεισαν τό τηλέφωνο.»[1].
«Μιά νύχτα ὁ ἱερομόναχος αὐτός αἰσθάνθηκε νά κρυώνει καί ξύπνησε καί βρῆκε τήν πόρτα τοῦ δωματίου του ἀνοικτή. Παραξενεύτηκε, γιατί ἦταν βέβαιος ὅτι τήν εἶχε κλείσει, ὅπως συνήθιζε καί, ἀφοῦ τήν ξανάκλεισε, ξανακοιμήθηκε. Ὅταν μετά μερικές ἡμέρες τηλεφωνήθηκε μέ τον παππούλη, ὁ παππούλης τοῦ εἶπε ὅτι πάει καί τόν βλέπει πού κοιμᾶται καί δέν προσεύχεται. Ὁ ἱερομόναχος δυσπίστησε, σκεπτόμενος ὅτι ἦταν ἀδύνατο νά πηγαίνει ὁ παππούλης στήν Ἀμερική νά τόν βλέπει καί τότε ὁ παππούλης τοῦ εἶπε ἁπλᾶ: Ναί ἦρθα καί σέ εἶδα καί σοῦ ἄφησα καί τήν πόρτα ἀνοικτή»[2].
Πράγματι, «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ». Ἄς δοξάσουμε καί ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Κύριο πού μᾶς χαρίζει τέτοιους Ἁγίους, οἱ Ὁποῖοι μᾶς σκεπάζουν μέ τήν ἀγάπη Τους καί τίς προσευχές Τους καί τίς θαυμαστές μεταβάσεις Τους. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Μας εἶναι τό ζωντανό σῶμα τοῦ Χριστοῦ Μας. Τά κύτταρα αὐτοῦ τοῦ σώματος ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους, ἀλληλοβοηθοῦνται, ἀλληλοστηρίζονται καί σώζονται, ἄν παραμείνουν ὀργανικά συνδεδεμένα μαζί Του μέχρι τέλους τῆς παρούσας ζωῆς. Ὁ Θεός νά τό δώσει ἀλλά καί ἐμεῖς νά τό ἐπιδιώξουμε δι' «ἑαυτούς καί ἀλλήλους».
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com


[1]   Ἀναργύρου Καλλιάτσου,  Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ  Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι  2005, σελ. 24-25.
[2]   Ἀναργύρου Καλλιάτσου,  Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ  Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι  2005, σελ. 25-26.
  ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ:ὁ ἅγιος τῆς διαρκοῦς Ἀναστάσιμης χαρᾶς


Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ:ὁ ἅγιος τῆς διαρκοῦς Ἀναστάσιμης χαρᾶς
Ὁ ὅσιος Σεραφείμ, τὸ ὁλοφώτεινο ἀστέρι τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδοξίας, ἔζησε, ἔδρασε καὶ ἔλαμψε στὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰῶνα (1759-1833).
Γεννήθηκε στο Κουρσκ της Ρωσίας στις 19 Ιουλίου 1759 μ.Χ. και ονομάσθηκε Πρόχορος. Οι γονείς του, Ισίδωρος και Αγάθη Μοσνίν, ήταν ευκατάστατοιέμποροι. Ο Πρόχορος κληρονόμησε τις αρετές των γονέων του και ιδίως την ευσέβειά τους.
Ὁ πατέρας του ἤτανε πρακτικὸς κάλφας ποὺ ἔχτιζε ἐκκλησιές. Λίγο πρὶν νὰ γεννηθῆ ὁ Προχόρ, ἔπιασε νὰ χτίζη μία μεγάλη ἐκκλησία, μὰ δὲν πρόφταξε νὰ τὴν τελειώση, γιατὶ πέθανε. Ἀλλὰ ἡ γυναίκα του ἤτανε ἄξια κ᾿ εἶχε μάθει κοντά του κάμποσα ἀπὸ τὴν τέχνη του, κι᾿ ἅμα ἀπόμεινε χήρα, ἀνάλαβε ἐκείνη ν᾿ ἀποτελειώση τὴν ἐκκλησιά. Πολλὲς φορὲς ἔπαιρνε μαζί της καὶ τὸ μικρὸ Προχόρ, ποὺ ἔδειχνε μεγάλη ἀγάπη στὴν τέχνη τῶν γονιῶν του.
Ἀπὸ τότε φανέρωσε ὁ Θεὸς πὼς τὸν προώριζε γιὰ τὸ μεγαλύτερο πνευματικὸ ἀξίωμα ποὺ ὑπάρχει, δηλαδὴ νὰ γίνη ἅγιος. Καὶ τὸ φανέρωσε μὲ τοῦτον τὸν τρόπο: Ὁ Προχὸρ ἤτανε ἑφτὰ χρονῶν. Μιὰ μέρα τὸν πῆρε ἡ μητέρα τοῦ μαζί της στὴν ἐκκλησιὰ ποὺ ἔχτιζε. Τὴν ὥρα ποὺ ἀνεβαίνανε στὸ καμπαναριό, ὁ Προχὸρ παίζοντας, σὰν παιδί, παραπάτησε κ᾿ ἔπεσε ἀπὸ τόσο ψηλά, ποὺ θὰ σκοτωνότανε σίγουρα. Μὰ σὰν νὰ τὸν πιάσανε κάποια ἀόρατα χέρια, καὶ δὲν ἔπαθε τίποτα. Ἐκείνη τὴν ὥρα ἔτυχε νὰ περνᾶ ἕνας θεοφοβούμενος ἄνθρωπος ποὺ εἶχε προορατικὴ χάρη, κ᾿ εἶπε στὴ μητέρα του πὼς ὁ Θεὸς ἔκανε ἐκεῖνο τὸ θαῦμα, γιατὶ προώριζε τὸ παιδὶ νὰ γίνη ἕνας μεγάλος ἅγιος.
Σὰν ἔγινε δέκα χρονῶν, ἀρρώστησε, κ᾿ ἔπαψε νὰ πηγαίνη στὸ σκολειό. Δὲν ἔφτανε ἡ ἀρρώστια, ἀλλὰ στενοχωριότανε περισσότερο ποὺ ἔχανε τὰ μαθήματα, ἐπειδὴ ἀγαποῦσε πολὺ τὰ γράμματα. Μιὰ νύχτα τὸν ἄκουσε ἡ μητέρα του νὰ μιλᾶ μὲ κάποιον. Σὰν τὸν ρώτησε, τῆς εἶπε πὼς εἶχε δὴ τὴν Παναγία, καὶ πὼς τοῦ εἶπε πὼς θὰ τὸν γιατρέψη. Ὅπως κ᾿ ἔγινε. Γιατί, ὕστερ᾿ ἀπὸ λίγες μέρες περνοῦσε ἀπὸ τὸ σπίτι τοὺς μιὰ λιτανεία μὲ τὴ θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας, κ᾿ ἡ μητέρα τοῦ τὸν πῆγε καὶ τὴν ἀνασπάσθηκε. Τὴν ἄλλη μέρα, τὸ παιδὶ ἔγινε ὁλότελα καλά.
Στα δεκαεννέα του χρόνια πῆρε τὴ γενναία ἀπόφαση ν᾿ ἀφοσιωθεῖ ὁλόψυχα στὸ Θεό· κι Ἐκεῖνος ὁδήγησε τὰ βήματά του στὸ μοναστήρι τοῦ Σάρωφ.
Ἐνῷ ἦταν ἀκόμη δόκιμος, ἀρρώστησε βαριὰ ἀπὸ ὑδρωπικία. Μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια ἀσθενείας, θεραπεύθηκε θαυματουργικὰ μὲ ἐπίσκεψη τῆς Θεοτόκου.
Στὴ μοναχική του κουρὰ (1786) ὀνομάστηκε Σεραφείμ -προηγουμένως εἶχε τὸ ὄνομα Πρόχορος. Τὸ ἴδιο ἔτος χειροτονήθηκε διάκονος καὶ μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια, σὲ ἡλικία 34 ἐτῶν, ἱερεύς. Ὅταν λειτουργοῦσε, πετοῦσε στὰ οὐράνια, καὶ πολλὲς φορὲς ἀξιωνόταν νὰ βλέπει θαυμαστὰ ὁράματα καὶ ν᾿ ἀκούει ἀγγελικὲς μελῳδίες.
Διψώντας νὰ πλησιάσει περισσότερο τὸ Θεό, Τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν ἀξιώσει ν᾿ ἀποσυρθεῖ σὲ κάποια ἐρημικὴ περιοχή. Ἕνα χρόνο μετὰ τὴ χειροτονία του σὲ ἱερέα, ἔλαβε ἄδεια ἀπὸ τὴ μονὴ ν᾿ ἀφοσιωθεῖ στὴ μελέτη, στὴ σιωπή, στὴν ἄσκηση, στὴν ἔντονη προσευχή. Γιὰ δεκαέξι χρόνια, βαθιὰ μέσα στὸ δάσος, ἀγωνιζόταν ν᾿ ἀνεβαίνει, μέρα μὲ τὴ μέρα, τὴν κλίμακα ποὺ ὁδηγεῖ στὸν οὐρανό. Τότε ἔκανε καὶ τὴ γνωστὴ ἄσκηση, τὶς «χίλιες νύχτες προσευχῆς»: Πάνω σὲ μιὰ μεγάλη πέτρα, ξαγρύπνησε προσευχόμενος ἐπὶ χίλιες νύχτες.
Μαζὶ μὲ τὴν προσευχή, διάβαζε ἀκατάπαυστα τὴν Ἁγία Γραφή. «Πρέπει νὰ τρέφεις, ἔλεγε, τὴν ψυχὴ μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ εἶναι ὁ «ἄρτος τῶν ἀγγέλων». Μ᾿ αὐτὸν πρέπει νὰ τρέφονται οἱ ψυχὲς ποὺ ἀγαποῦν μὲ πάθος τὸ Θεό». Εὐλαβεῖτο ἀφάνταστα τὴ Θεοτόκο. Στὸ πρόσωπό Της ἔβρισκε ἀνέκφραστη πνευματικὴ ἀγαλλίαση. Συχνὰ ἔλεγε: «Ἡ Παναγία εἶναι ἡ χαρά, ἡ μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅλες τὶς χαρές».
Στὸ διάστημα ποὺ ἀσκήτευε στὴν ἔρημο, δέχθηκε ἐπίθεση λῃστῶν, ποὺ τὸν τραυμάτισαν βαριά, θεραπεύθηκε καὶ πάλι θαυματουργικὰ ἀπὸ τὴ Θεοτόκο.
Τὸ 1810 ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν ἔρημο στὴ Μονὴ τοῦ Σάρωφ καὶ ἔμεινε ἔγκλειστος στὸ κελλί του, ἀσκούμενος στὴ σιωπή. Στὴν ἀρχὴ ἀπέφευγε τὸν κόσμο. Ἀργότερα ὅμως, τὸ 1815, σὲ ἡλικία 56 ἐτῶν, ἄνοιξε τὸ κελλί του καὶ δεχόταν κάθε ἐπισκέπτη. Εἶχε ἀποκτήσει πιὰ φήμη ἁγίου καὶ φωτισμένου ἀνδρὸς καὶ ὁ κόσμος ἔτρεχε κοντά του νὰ ξεδιψάσει. Ὁ ἴδιος, ὡστόσο, δὲν βγῆκε ποτὲ ἀπὸ τὸ κελλί του γιὰ ἄλλα δέκα χρόνια.
Σὲ ἡλικία 66 ἐτῶν, κατόπιν ὁράματος καὶ προσταγῆς τῆς Θεοτόκου, ἀφιερώθηκε ὁλοκληρωτικὰ στὴ διακονία τοῦ πλησίον καὶ ἄρχισε στὸ ἑξῆς τὸ ἔργο τοῦ «στάρετς», τοῦ πνευματικοῦ καθοδηγητοῦ.
Ἡ δράση του ὡς «στάρετς» ὑπῆρξε καταπληκτική. Ἀναρίθμητες ψυχὲς ἔτρεχαν κοντά του, γιὰ νὰ βροῦν τὴ γαλήνη, τὴ χάρη, τὴ σωτηρία. Καὶ ὅσοι δὲν μποροῦσαν νὰ φθάσουν μέχρι τὸ κελλί του, τὸν κατέκλυζαν μὲ ἐπιστολές.
Οἱ ἐπισκέπτες του ἐπέστρεφαν ἄλλοι ἄνθρωποι. Καθὼς προσευχόταν γι᾿ αὐτούς, καθὼς τοὺς εὐλογοῦσε μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, καθὼς μύρωνε τὸ μέτωπό τους μὲ λάδι ἀπὸ τὸ καντήλι τῆς Παναγίας, καθὼς τοὺς ἔδινε πνευματικὲς συμβουλές…, μιὰ μυστικὴ δύναμη ἁπλωνόταν στὶς ψυχές τους. «Ὁποιοσδήποτε ἐρχόταν στὸν στάρετς Σεραφείμ, ἔνιωθε νὰ τὸν ἀγγίζει ἡ θεϊκὴ φλόγα ποὺ ὑπῆρχε σ᾿ αὐτὸν καὶ ν᾿ ἀγκαλιάζει τὴν ψυχή του». Σ᾿ ὅλους μοίραζε εἰρήνη, χαρά, θεϊκὲς εὐλογίες.
Συνιστοῦσε συχνὰ τὴν εἰρήνη: «Ἀπόκτησε τὴν πνευματικὴ εἰρήνη καὶ τότε χιλιάδες ψυχὲς ὁλόγυρά σου θὰ βροῦν τὴ λύτρωση». Σχετικὰ μὲ τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας, δίδασκε:«Ὁ πραγματικὸς σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Μιλοῦσε πολὺ γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.Χαιρετοῦσε τοὺς ἐπισκέπτες του μὲ τὰ λόγια: «Χαρά μου, Χριστὸς ἀνέστη!». Καὶ κάθε φορὰ ποὺ κοινωνοῦσε, ἀπήγγελλε τὸν πασχαλινὸ κανόνα «Ἀναστάσεως ἡμέρα…».
Ἀπὸ τὰ πνευματικά του χαρίσματα, τί νὰ πρωτοαναφέρουμε; Τὸ μάτι του διέσχιζε τὰ βάθη τῶν καρδιῶν. Εἶχε βλέμμα προφήτου. Προέβλεπε τὰ μέλλοντα. Ἀπαντοῦσε σὲ ἐπιστολὲς χωρὶς νὰ τὶς ἀνοίξει, γιατὶ γνώριζε τὸ περιεχόμενό τους. Θεράπευε μὲ τὴν προσευχή του πλῆθος ἀρρώστων. Πολλὲς φορὲς τὸ πρόσωπό του ἄστραφτε σὰν ἥλιος. Καὶ μέσα στὸ δάσος, ὅταν ἀσκήτευε, εἶχε φιλίες μὲ τὰ ἄγρια πουλιὰ καὶ ζῷα, καὶ μάλιστα μὲ μιὰ πελώρια ἀρκούδα, ποὺ κάθε μέρα ἐρχόταν νὰ φιλευτεῖ ἀπὸ τὸ χέρι του! Ζωὴ προπτωτική, παραδεισένια!
Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε ὁσιακός. Στὶς 2 Ἰανουαρίου τοῦ 1833 βρέθηκε νεκρός, γονατισμένος, μὲ τὰ μάτια προσηλωμένα στὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου. Τὴν προηγούμενη μέρα εἶχε κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ εἶχε ἀποχαιρετήσει τοὺς πατέρες τοῦ μοναστηριοῦ.
Τὸ πέρασμά του ἀπὸ τὴ γῆ θὰ μείνει ἀξέχαστο. Ἢ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ λίγες παρόμοιες μορφὲς γνώρισε. Τὰ λόγια του καὶ τὰ ἔργα του θὰ δυναμώνουν πάντα τοὺς πιστούς.
Ἅγιος ἀνακηρύχθηκε ἐπίσημα τὸ 1903. Ἢ μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 2 Ἰανουαρίου, ἀλλὰ καὶ στὶς 19 Ἰουλίου -ἡμέρα τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ ἁγίου λειψάνου του. Ἡ ἁγιότητά του γίνεται ὅλο καὶ περισσότερο γνωστὴ στὸν ὀρθόδοξο χριστιανικὸ κόσμο.
Συγκλονιστικὸ γεγονὸς γιὰ τὴ Ρωσία ὑπῆρξε ἡ εὕρεση τῆς σοροῦ του, τὸ 1990, καὶ ἡ μεταφορά της στὴ γυναικεία Μονὴ τοῦ Ντιβέγιεβο (τὴν ὁποία ὁ ὅσιος εἶχε ὑπὸ τὴν πνευματική του καθοδήγηση καὶ προστασία).
Εἴθε οἱ πρεσβεῖες του νὰ μᾶς ἐνισχύουν στὸ δρόμο τῆς ζωῆς μας, καὶ τὸ παράδειγμά του νὰ μᾶς ἐμπνέει.
Ἀπολυτίκιον 
Χριστῷ ἐκ νεότητος ἀκολουθήσας θερμῶς, εὐχαῖς καὶ δεήσεσιν, ἐν τῇ ἐρήμῳ Σαρώφ, ὡς ἄσαρκος ἤσκησας• ὅθεν τοῦ Παρακλήτου, δεδεγμένος τὴν χάριν,
ὤφθης τῆς Θεοτόκου, θεοφόρος θεράπων• διὸ σε μακαρίζομεν, Σεραφεὶμ Πάτερ Ὅσιε.


Άγιος Λουκάς ο ιατρός: «Ένας σύγχρονος Άγιος υμνογραφούμενος»


Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ ομιλεί στην Στ΄ Μοναχική Σύναξη με θέμα: «Άγιος Λουκάς: Μια πορεία στενής και τεθλιμμένης οδού», που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Λουκά του Ιατρού που βρίσκεται πλησίον της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά, στο πλαίσιο των ΚΒ΄ Παυλείων. Θέμα της ομιλίας του Σεβασμιωτάτου είναι: «Ένας σύγχρονος Άγιος υμνογραφούμενος».

Κυριακή 3 Ιουλίου 2016

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ"

Το Δ.Σ. του Σ.Σ.Κ. Βόλου "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ"
εύχεται σε όλους τους φίλους, τα μέλη και τους συνεργάτες του
 ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Η "ΔΙΑΚΟΝΙΑ" ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΗ ΜΕΧΡΙ 17 ΙΟΥΛΙΟΥ


Το Δ.Σ. του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου ο "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ" 
ενημερώνει τους φίλους του πως ο Σταθμός Πρώτων Κοινωνικών Βοηθειών της Ι. Μ. Δημητριάδος "ΔΙΑΚΟΝΙΑ" θα παραμείνει κλειστή μέχρι την 17η Ιουλίου 2016, λόγω διακοπών του προσωπικού της.

Σάββατο 2 Ιουλίου 2016

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΉ.

Ένα πρωϊνό του Ιουνίου, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. και ένας συνεργάτης του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ" πραγματοποίησαν ένα ιεραποστολικό ταξείδι σε μια μεγαλούπολη της πατρίδος μας για να επισκεφθούν την πολυπληθή φυλακή της, όπου κρατούνται 750 περίπου άνδρες όλων των ηλικιών. 
Αυτές οι αποστολές των ανθρώπων του Συλλόγου, έχουν πάντοτε διπλό σκοπό: 1ον. Να ενισχύσουν υλικά, οικονομικά, ηθικά και πνευματικά τις προσπάθειες των Κοινωνικών Υπηρεσιών των χώρων κράτησης - υπέρ των εκατοντάδων απόρων κρατουμένων - και 2ον. να συναντήσουν κάποιον κρατούμενο αδελφό που κατάγεται από την περιοχή του Βόλου και γενικότερα της Μαγνησίας. Συνήθως, ο Πρόεδρος του "Ε" συνεννοείται με τις αρμόδιες υπηρεσίες των φυλακών, δηλώνει την επιθυμία του Συλλόγου να επισκεφθεί το Κατάστημα Κράτησης, λαμβάνει τη σχετική άδεια και στη συνέχεια μεταφέρει και παραδίδει στη φυλακή τα δώρα του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ". Η Διεύθυνση της φυλακής έχει την ευαισθησία και επιτρέπει στον ιερέα της ομάδος να δει ιδιαιτέρως τον κρατούμενο συμπολίτη μας και μάλιστα σε χώρο που παραχωρεί η Κοινωνική Υπηρεσία. 
Στην κεντρική σιδερένια είσοδο της φυλακής ήταν συνωστισμένοι δεκάδες συγγενείς των φυλακισμένων (γονείς, αδέλφια, σύζυγοι και παιδιά) που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους για να εισέλθουν - μετά από εξονυχιστική έρευνα - στην αίθουσα επισκέψεων. Στα πρόσωπα όλων ήταν ζωγραφισμένη η μελαγχολία και ο πόνος. Μόνο οι φωνές, τα γέλια και το παιχνίδι των παιδιών έσπαζαν την παγερή ατμόσφαιρα. Ο καθένας ήταν απορροφημένος στις σκέψεις του και περίμενε τη στιγμή που θα έβλεπε τον έγκλειστο συγγενή του για να του μιλήσει έστω και μέσω ενός άψυχου τηλεφώνου. Θα ήθελε να αγκαλιάσει η μάνα το παιδί της, η σύζυγος το σύζυγο, το παιδί τον πατέρα, αλλά κι αυτή ακόμη η θερμή ανθρώπινη επαφή απαγορεύεται σ' αυτούς τους χώρους, λόγω της πονηρίας κάποιων οικείων που επιχείρησαν να περάσουν στη φυλακή διάφορα απαγορευμένα είδη.   
Οι άνθρωποι του "Ε", οδηγήθηκαν στο κεντρικό κτήριο της φυλακής, όπου πραγματοποιήθηκε ο σωματικός έλεγχος - που γίνεται με ειδικά μηχανήματα -  παρέδωσαν τις ταυτότητές τους και στη συνέχεια οδηγήθηκαν στο γραφείο της μοναδικής κοινωνικής λειτουργού που έχει να εξυπηρετήσει 750 κρατούμενους!!! Η υποδοχή ήταν θερμή και η ενδιαφέρουσα συζήτηση που ακολούθησε φανέρωσε τα ποικίλα προβλήματα του καταστήματος κράτησης. Ο Σύλλογος και ο Σταθμός Πρώτων Κοινωνικών Βοηθειών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος "ΔΙΑΚΟΝΙΑ" - που λειτουργεί ως παράρτημα του "Ε" - ενίσχυσαν πολλές φορές και αυτή τη φυλακή με πολλά είδη ένδυσης, υπόδησης, καθαριότητος κ.α. 

Το αποκορύφωμα της αποστολής των συνεργατών του Συλλόγου ήταν η συνάντησή τους με τον έγκλειστο συμπολίτη μας. Δεν τον γνώριζαν προσωπικά και ασφαλώς δεν είχαν συναντηθεί ποτέ μαζί του. Απλά, ο "Εσταυρωμένος" είχε ενημερωθεί από τα ΜΜΕ για το γεγονός που οδήγησε τον κρατούμενο εκείνο στη φυλακή και έτρεξε κοντά του για να μεταφέρει το μήνυμα της έμπρακτης αγάπης και της μετάνοιας σ' έναν απελπισμένο άνθρωπο που έπεσε στην παγίδα που του έστησε ο διάβολος. Έμεινε έκπληκτος όταν είδε τον ιερέα να σηκώνεται από το κάθισμά του και να τον αγκαλιάζει με αγάπη και τρυφερότητα. Έπεσε στην αγκαλιά του και έκλαιγε σαν μικρό παιδί που νοιώθει απροστάτευτο.....

Στη συνέχεια, τελέστηκε το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως σ' έναν ιδιαίτερο χώρο που παραχωρήθηκε από τη διεύθυνση της φυλακής. Εκεί ο κρατούμενος αδελφός, εξομολογήθηκε με συντριβή καρδίας τα αμαρτήματά του και άκουσε με προσοχή τον παρηγορητικό λόγο της Εκκλησίας... Τα δάκρυα της μετάνοιας καθάρισαν την ψυχή του και η ευχή της Εκκλησίας τον ανόρθωσε για να συνεχίσει με υπομονή και πίστη τη σταυρική του πορεία. Εκεί στον μεγάλο διάδρομο της φυλακής, αποχαιρέτησε με ευγνωμοσύνη τον ιερέα και επέστρεψε στα ίδια.... 

Ο Χριστός, που γνωρίζει πολύ καλά την αξία της επίσκεψης στον χώρο του εγκλεισμού, θα μας πει κατά την Β΄ Παρουσία Του: "ΗΜΟΥΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ Μ' ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΤΕ" ή "ΗΜΟΥΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ Μ' ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΤΕ". Δεν θα μας κρίνει αν αποφυλακίσαμε κάποιον φυλακισμένο, αλλά αν το επισκεφθήκαμε για να τον ενισχύσουμε ηθικά, πνευματικά και ψυχολογικά. Εκείνος μας δίδαξε πως στο πρόσωπο ΚΑΘΕ κρατουμένου να βλέπουμε το δικό Του Πρόσωπο. Αυτή είναι η αλήθεια και ο "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ" με τα προγράμματά του και τις διακονίες του βοηθά όλους τους συμπολίτες μας να επισκεφθούν τον φυλακισμένο με τα δώρα της αγάπης τους...

Αυτή η επίσκεψη ήταν πραγματικά ΕΝΑ θείο δώρο και για τους ανθρώπους του Συλλόγου που μεταφέρουν το μήνυμα της Εκκλησίας πως "ΚΑΙ Ο ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΑΣ". 
π. Υάκινθος